Postanowienie SN z dnia 15 listopada 2023 r., sygn. III USK 249/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z odwołania B. K.
od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie
o wysokość emerytury policyjnej i policyjnej renty inwalidzkiej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 listopada 2023 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 26 października 2022 r., sygn. akt III AUa 1600/21,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 26 października 2022 r. oddalił apelację odwołującej się B. K. od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21 czerwca 2021 r. oddalającego jej odwołania od dwóch decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie (dalej jako organ emerytalny) z dnia 4 sierpnia 2017 r., z których pierwsza ponownie ustalała wysokość emerytury policyjnej odwołującej się przez obniżenie jej wysokości z powodu służby na rzecz totalitarnego państwa w okresie od dnia 30 czerwca 1971 r. do dnia 30 września 1983 r. do kwoty 1.228,05 zł (po potrąceniach), a druga ponownie ustalała wysokość renty inwalidzkiej na kwotę 1.000 zł (pkt I) oraz zasądził od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 480 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym (pkt II).
W wyrokach Sądów meriti przyjęto, że pracując w okresie do dnia 1 kwietnia 1967 r. do dnia 15 marca 1990 r. w wydziałach i biurach paszportowych różnego szczebla komend Milicji Obywatelskiej odwołująca się pełniła służbę na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 723 ze zm., dalej ustawa zaopatrzeniowa). Odwołująca się otrzymywała pochwały przełożonych, którzy w opiniach o niej stwierdzili m.in., że „w okresie wzmożonej walki politycznej i podczas trwania stanu wojennego przejawiała zaangażowaną postawę i dyspozycyjność”, „obowiązki pełniła na odcinku operacyjnego rozpoznania obywateli przebywających w krajach kapitalistycznych na paszportach konsularnych. Cechowała ją dociekliwość i sumienność w wykonywaniu powierzonych zadań”. Odwołująca się pobierała na stanowiskach operacyjnych dodatek operacyjny, w pierwszych miesiącach stanu wojennego awansowała na stanowisko referenta techniki operacyjnej z dodatkiem specjalnym i nie była to zmiana jedynie formalna, lecz wiązała się z faktyczną zmianą zakresu wykonywanych czynności. Sąd Apelacyjny zwrócił uwagę, że odwołująca się nie została poddana weryfikacji, ponieważ od marca 1990 r. nie pełniła już służby na rzecz niepodległego Państwa Polskiego, bowiem od razu zaczęła pobierać uprzywilejowane co do wysokości w stosunku do innych obywateli RP wysokie świadczenie emerytalne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
