Postanowienie SN z dnia 3 października 2023 r., sygn. II USK 117/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z odwołania A. P.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Płocku
o wypłatę emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 3 października 2023 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
z dnia 29 grudnia 2022 r., sygn. akt III AUa 332/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od ubezpieczonego A. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Płocku kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym z ustawowymi odsetkami za czas po upływie tygodnia od doręczenia zobowiązanemu orzeczenia do dnia zapłaty.
[SOP]
UZASADNIENIE
Decyzją z 18 października 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Płocku przyznał A.P. prawo do emerytury w oparciu o art. 27 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r., poz. 504), gdyż zaliczył mu okresy wykonywania pracy zarówno przed służbą, jak i po jej zakończeniu. Z uwagi na fakt, że emerytura mundurowa A.P. okazała się wyższa, Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiesił jednocześnie wypłatę przyznanej emerytury, kierując się zasadą, że wypłacie podlega jedno świadczenie wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. A.P. wniósł odwołanie od ww. decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 23 lutego 2022 r. oddalił odwołanie. Sąd pierwszej instancji wskazał, że spór koncentrował się wyłącznie na interpretacji przepisów prawa. Odwołujący prezentował stanowisko oparte na wyroku Sądu Najwyższego z 24 stycznia 2019 r. (I UK 426/17), z którego wynika, że zachodzą podstawy do pobierania obu emerytur w zbiegu niezależnie od daty przyjęcia do służby, jeśli przy obliczaniu wysokości emerytury mundurowej nie było możliwości uwzględnienia „cywilnego” stażu emerytalnego. Sąd Okręgowy wskazał, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego, odnoszącym się do tej kwestii, dominujący był pogląd, w myśl którego w polskim systemie zabezpieczenia społecznego zasadą jest wypłata jednego świadczenia (wyższego lub wybranego przez ubezpieczonego), jeżeli ma miejsce zbieg prawa do różnych świadczeń z systemu zabezpieczenia społecznego. Sąd Okręgowy zwrócił również uwagę na to, że uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2021 r. (III UZP 7/21) orzeczono, że ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z których tytułu jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez niego (art. 95 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w związku z art. 7 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin). Sąd Okręgowy w całości podzielił stanowisko Sądu Najwyższego w uchwale z 15 grudnia 2021 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
