Postanowienie SN z dnia 30 listopada 2023 r., sygn. II USK 14/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania A. M.
przeciwko Biuru Emerytalnemu Służby Więziennej w Warszawie
o podjęcie wypłaty świadczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 30 listopada 2023 r.,
skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 19 lipca 2022 r., sygn. akt III AUa 881/21,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 19 lipca 2022 r. oddalił apelację A.M. od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 22 lutego 2021 r., oddalającego odwołanie ubezpieczonego od decyzji Dyrektora Biura Emerytalnego Służby Więziennej w Warszawie z 16 kwietnia 2020 r., którą stwierdzono, że od dnia 1 maja 2020 r. wstrzymuje A. M. wypłatę emerytury w związku z nabyciem przez ubezpieczonego prawa do korzystniejszego świadczenia z powszechnego systemu ubezpieczeń oraz ustalono kwotę nienależnie pobranego świadczenia za okres od 1 kwietnia 2020 r. do 30 kwietnia 2020 r. w wysokości 5.010,94 zł.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej odwołujący się podniósł zarzut naruszenie prawa materialnego, to jest:
1)art. 95 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako: „ustawa emerytalna”) w związku z art. 15, 15a, 16 ust. 1 albo 18e ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (dalej jako: „ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy”), przez uznanie, że przepisów tych nie stosuje się do wnioskodawcy jako ubezpieczonego, który był funkcjonariuszem służby więziennej przed dniem 2 stycznia 1999 r w sytuacji, gdy użyte w 95 ust. 2 ustawy emerytalnej sformułowanie "emerytura (...) obliczona według zasad określonych w art. 15a albo art. 18e ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy" oznacza odwołanie się do zasad obliczenia emerytury określonych w tych przepisach, a więc z uwzględnieniem wyłącznie Służby Więziennej, co z kolei uzasadnia prawo do pobierania dwóch emerytur „wypracowanych” niezależnie od siebie. O wyjątku od zasady pobierania jednego świadczenia nie decyduje data przyjęcia do służby. Wskutek tego wnioskodawca nie musiał spełnić kryterium podmiotowego określonego w tym przepisie w postaci podjęcia służby więziennej po dniu 1 stycznia 1999 r., ale brak możliwości obliczenia emerytury mundurowej przy uwzględnieniu całego „cywilnego” stażu emerytalnego wnioskodawcy, która to sytuacja funkcjonariuszy Służby Więziennej przyjętych po raz pierwszy do służby przed i po dniu 1 stycznia 1999 r. jest – przy tym założeniu - ukształtowana jednakowo;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
