Postanowienie SN z dnia 28 listopada 2023 r., sygn. V KO 84/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie M.E.
skazanego z art. 148 § 1 d.k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 28 listopada 2023 r.
wniosku obrońcy skazanego o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 04 lutego 2004 r., sygn. akt II AKa 550/03,
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w G.
z dnia 23 września 2003 r., sygn. akt IV K 20/02,
p o s t a n o w i ł:
1. wniosek oddalić;
2. kosztami sądowymi postępowania wznowieniowego, w tym uiszczoną opłatą od wniosku, obciążyć skazanego.
UZASADNIENIE
Obrońca skazanego M. E. w dniu 27 lipca 2023 r. sporządził wniosek o wznowienie postępowania karnego w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 4 lutego 2004 r., sygn. akt II AKa 550/03. Jako podstawę wniosku obrońca skazanego wskazał przepis art. 540 § 3 k.p.k., a części wstępnej tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia istotą tej podstawy wznowienia postępowania uczynił uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2014 r., I KZP 14/14 oraz wyroki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC) w sprawach połączonych 36661/07 i 38433/07 (sprawy: Chim i Przywieczerski przeciwko Polsce) oraz w sprawie 54809/07 (Richert przeciwko Polsce). W uzasadnieniu wniosku skarżący podkreślił, że w składzie sądu pierwszej instancji, tj., Sądu Okręgowego w G. zasiadał sędzia Sądu Rejonowego w G. A. W., a w czasie rozpoznawania sprawy w aktach sprawy nie było dokumentu obejmującego delegowanie tego sędziego do orzekania w Sądzie Okręgowym w G., a tylko z treści zarządzenia Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w G. z dnia 18 marca 2002 r. wynikało, że sprawę przydzielono do referatu tego sędziego, jako sędziego delegowanego. Następnie skarżący przedstawił tok rozpoznawania sprawy skazanego w postępowaniu odwoławczym, jak i w postępowaniu kasacyjnym oraz sposób rozstrzygnięcia czterech spraw w trybie wznowienia postępowania (sprawy zarejestrowane w Sądzie Najwyższym o sygnaturach: III KO 41/06, III KO 76/07, III KO 36/12 i V KO 73/22), dostrzegając w opisie tych spraw wznowieniowych, że odnoszono się w nich także do badania podstawy do wznowienia postępowania z urzędu, zważywszy na delegacje sędziego A. W. W konkluzji opisu podstawy faktycznej złożonego wniosku skarżący wskazał, że w toku prowadzonego już uprzednio postępowania wznowieniowego doszło do dołączenia do akt sprawy delegacji wskazanego sędziego na okres od 15 października 2002 r. do 14 października 2003 r., przy czym delegacje te podpisane były przez podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W oparciu o tak przedstawione fakty, autor wniosku przywołał dwie okoliczności, tj. wydanie przez przewodniczącego wydziału zarządzenia o wyznaczeniu rozprawy głównej z imiennym wskazaniem sędziego przewodniczącego, gdy nie było jeszcze aktu delegowania dla tego sędziego, a zatem nie był ten sędzia uwidoczniony na jawnej dla stron liście sędziów, a ponadto, istnieje wątpliwość co do ciągłości zgody sędziego na delegację, co rzutuje na prawidłowość delegacji i na ocenę, czy wyrok wydany w pierwszej instancji był wydany przez sąd ustanowiony ustawą w rozumieniu art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej – EKPC). W dalszej części uzasadnienia wniosku skarżący przywołując wyroki ETPC w sprawach Chim i Przywieczerski oraz Richert, wyraził pogląd, że sąd rozpoznający sprawę skazanego nie był sądem ustanowionym ustawą, z uwagi na fakt delegowania sędziego i zależność tej delegacji od organu władzy wykonawczej. Ponadto, przywołując na zasadzie argumentu a minori ad maius stan faktyczny opisany w sprawie Chim I Przywieczerski, skarżący wyraził pogląd, że znajduje on zastosowanie także w tej sprawie, z uwagi na pozycję ustrojową sędziego delegowanego. Delegacji sędziego poświęcono także kolejne części uzasadnienia w aspekcie bezstronności sądu i wymaganego standardu argumentacji (II i III), by w zakończeniu uwypuklić, że: nieistnienie dokumentów o delegowaniu w aktach sprawy w czasie orzekania, zarządzenie poprzedzające delegację czy nieciągłość zgody sędziego na delegację uzasadniają wznowienie postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
