Postanowienie SN z dnia 27 października 2023 r., sygn. I CSK 1957/23
27 października 2023 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Kamil Zaradkiewicz
na posiedzeniu niejawnym 27 października 2023 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa J. K. i E. K.
przeciwko Bank AG w W. Oddział w Polsce
o zapłatę i ustalenie,
na skutek skargi kasacyjnej Bank AG w W. Oddział w Polsce
.od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z 11 stycznia 2023 r., I ACa 1289/21,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
[SOP]
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 11 stycznia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach, w sprawie z powództwa J.K. i E.K. przeciwko Bank Spółce Akcyjnej w W., o zapłatę i ustalenie, na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z 31 maja 2021 r., zmienił zaskarżony wyrok w punkcie drugim o tyle, że odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 352 966,33 zł zasądził od 22 stycznia 2020 r. do 12 grudnia 2022 r. oraz zastrzegł pozwanemu prawo zatrzymania, polegające na powstrzymaniu się ze spełnieniem świadczenia, dopóki powodowie nie zaofiarują mu zwrotu otrzymanego świadczenia w kwocie 350 000 zł albo nie zabezpieczą roszczenia o jego zwrot, a w pozostałej części powództwo oddalił (pkt I) oddalił apelację w pozostałej części (pkt II) oraz rozstrzygnął o kosztach procesu (pkt III).
Strona pozwana wniosła skargę kasacyjną, w której żądała uchylenia wyroku w zaskarżonej części oraz uchylenia w całości wyroku Sądu I instancji i orzeczenia co do istoty sprawy poprzez oddalenie powództwa także w tej części, ewentualnie żądała uchylenia wyroku w zaskarżonej części oraz uchylenia w całości wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, ewentualnie żądała uchylenia wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi II instancji.
Jako uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania strona pozwana wskazała, że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne oraz zachodzi potrzeba wykładni przepisów prawnych, tj. art. 4 ust. 2 Dyrektywy 93/13, art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. UE nr L 95 z 21 kwietnia 1993 r. s. 29, ze zm.; dalej: „dyrektywa 93/13"), art. 65 k.c., art. 354 k.c., art. 358 § 2 k.c., art. 385 § 1 i 2 k.c., art. 385 k.c. oraz art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r., poz. 2488). Jako istotne zagadnienia prawne skarżąca wskazała pytania: 1) czy w przypadku uznania w wyniku kontroli incydentalnej obecnych w umowie o kredyt indeksowany kursem waluty obcej klauzul spreadowych nieokreślających głównego przedmiotu umowy, za niedozwolone (nieuczciwe) warunki umowne, prawidłowym jest przyjęcie nieważności całej umowy, skoro klauzule ryzyka walutowego, określające - zgodnie z jednolitym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - główny przedmiot tej umowy, nie stanowią niedozwolonych (nieuczciwych) warunków umownych; 2) czy w przypadku uznania w wyniku kontroli incydentalnej obecnych w umowie o kredyt indeksowany do waluty obcej klauzul odnoszących się do indeksacji kredytu kursem waluty obcej za niedozwolone (nieuczciwe) warunki umowne i w konsekwencji przyjęcia upadku umowy jako konsekwencji wyeliminowania z niej mechanizmu indeksacji, kierując się zasadą utrzymania umowy w mocy oraz mając na uwadze postulat przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej konsumenta, w jakiej znajdowałby się on w przypadku braku nieuczciwych warunków umownych, prawidłowe jest odwołanie się, jako do podstawy dla określenia oprocentowania zobowiązań kredytowych wyrażonych w walucie polskiej, do stawki referencyjnej WIBOR, skoro w umowie wiążącej strony stawka ta występuje i jest ona definiowana jako odnosząca się do kredytów nieindeksowanych, wyrażonych w walucie polskiej; 3) czy wobec umożliwienia kredytobiorcom posiadającym kredyty denominowane lub indeksowane do waluty innej niż waluta polska dokonywania spłaty rat kapitałowo-odsetkowych oraz dokonania przedterminowej spłaty pełnej lub częściowej kwoty kredytu bezpośrednio w tej walucie na podstawie wyżej powołanego art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, wziąwszy pod uwagę aksjomat racjonalności krajowego ustawodawcy, uzasadnione jest przyjęcie, że kredyty denominowane lub indeksowane do waluty innej niż waluta polska są kredytami udzielonymi w złotych polskich, skoro dokonanie przez kredytobiorcę spłaty raty kapitałowo- odsetkowej albo dokonanie przedterminowej spłaty pełnej lub częściowej kwoty kredytu bezpośrednio w walucie, do której denominowany lub indeksowany jest kredyt, prowadzi do skutecznego spełnienia świadczenia wynikającego ze stosunku zobowiązaniowego w postaci umowy kredytu oraz zaspokojenia wierzyciela w osobie kredytodawcy, bez konieczności dokonywania jakichkolwiek przeliczeń bądź innych operacji walutowych wpłacanych przez kredytobiorcę środków w walucie innej, niż waluta krajowa?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
