Wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2023 r., sygn. I USKP 53/22

1. Przesłanką wznowienia postępowania emerytalnego, zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jest ujawnienie okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, obejmujących zarówno okoliczności faktyczne, jak i sprawy mające wpływ na wynik postępowania, zarówno w kontekście przesłanek prawa materialnego warunkujących powstanie, zmianę lub ustanie prawa, jak i wymagań formalnych i materialnoprawnych decyzji rentowych.

2. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Józef Iwulski

‎SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania A.O.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.
‎o prawo do emerytury,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 sierpnia 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w K.
‎z dnia 25 lutego 2021 r., sygn. akt III AUa 2730/20,

oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Rybniku wyrokiem z dnia 27 października 2020 r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Rybniku z dnia 9 stycznia 2020 r. odmawiającą ubezpieczonemu A. O. prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach i przyznał ubezpieczonemu prawo do tego świadczenia, począwszy od daty złożenia wniosku.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony, urodzony 1 grudnia 1956 r., w dniu 30 grudnia 2016 r. wystąpił o przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wydał jednak decyzję odmowną z dnia 1 marca 2017 r., ponieważ ubezpieczony nie wykazał na dzień 1 stycznia 1999 r. wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych (udowodnił jedynie 24 lata, 6 miesięcy i 28 dni) ani wymaganych 15 lat stażu pracy w szczególnych warunkach, bowiem wykazał 8 miesięcy i 13 dni takiej pracy. Ponowny wniosek o przyznanie prawa do emerytury z dnia 2 stycznia 2018 r. złożony w trybie art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2023 r., poz. 1251, dalej jako ustawa emerytalna) został rozpatrzony negatywnie decyzją z dnia 10 stycznia 2018 r. Rozpoznanie kolejnego wniosku z dnia 30 grudnia 2019 r. skutkowało wydaniem przez organ rentowy zaskarżonej w tej sprawie decyzji z dnia 9 stycznia 2020 r., stwierdzającej brak przesłanek z art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej do ponownego ustalenia prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się