Postanowienie SN z dnia 29 września 2023 r., sygn. I CSK 24/23
29 września 2023 r.
Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej w składzie:
SSN Monika Koba
na posiedzeniu niejawnym 29 września 2023 r. w Warszawie
w sprawie z powództwa B. K., J. K. i E. K.
przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
o ustalenie i zapłatę,
na skutek skargi kasacyjnej Banku spółki akcyjnej w W.
od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z 28 lipca 2022 r., I ACa 703/22,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
UZASADNIENIE
Wyrokiem z 21 grudnia 2021 r. Sąd Okręgowy w Legnicy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa B. K., J. K. i E. K. przeciwko Bank spółce akcyjnej w W., ustalił nieistnienie między stronami stosunku prawnego wynikającego z umowy o kredyt zawartej 22 listopada 2006 r. między powodami a Bankiem spółką akcyjną w W. (poprzednikiem prawnym pozwanego); zasądził od pozwanego na rzecz powodów B. K. i J. K. łącznie kwotę 68 133,44 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 11 lutego 2020 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 12 404,25 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 25 maja 2021 r. do dnia zapłaty; zasądził od pozwanego na rzecz powódki E. K.: kwotę 68 133,44 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 11 lutego 2020 r. do dnia zapłaty i kwotę 12 404,25 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 25 maja 2021 r. do dnia zapłaty oraz orzekł o kosztach procesu.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wyrokiem z 28 lipca 2022 r. oddalił apelację pozwanego i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego.
Orzeczenie to zostało zaskarżone skargą kasacyjną przez pozwanego. Skarżący we wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania powołał się na przesłanki z art. 3989 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.
Zdaniem skarżącego w sprawie występują istotne zagadnienia prawne sprowadzające się do potrzeby odpowiedzi na pytania: (1) czy w przypadku orzeczenia przez Sąd o bezskuteczności klauzuli denominacyjnej, zawartej w postanowieniach umowy kredytu denominowanego, postanowienia te mogą zostać zastąpione przepisami o charakterze dyspozytywnym, a w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy w polskim porządku prawnym istnieją takie przepisy, na podstawie których byłoby możliwym określenie sposobu ustalenia kursu waluty obcej, znajdującego zastosowanie do wyliczenia wysokości wzajemnych świadczeń stron umowy o kredyt denominowany, w tym w szczególności, czy takim przepisem może być art. 41 Prawa wekslowego oraz art. 358 § 2 k.c.”; (2) „czy wobec dopuszczalnej na gruncie orzecznictwa TSUE i orzecznictwa sądów krajowych (w tym orzecznictwa Sądu Najwyższego) dystynkcji pomiędzy walutą zobowiązania a walutą wykonania zobowiązania uzasadnionym jest, aby oceniać postanowienia umowne dotyczące mechanizmów przeliczeniowych, a więc postanowienia bezpośrednio determinujące walutę wykonania zobowiązania wynikającego z umowy o kredyt denominowany, w kontekście głównych świadczeń stron w rozumieniu art. 385 § 1 zdanie drugie k.c., co w sposób istotny wpływa także na ocenę możliwości dalszego wykonywania umowy o kredyt denominowany w jej pozostałym zakresie, w przypadku orzeczenia przez sąd o bezskuteczności klauzuli denominacyjnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
