Postanowienie SN z dnia 27 września 2023 r., sygn. II USK 340/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania D.K.
‎przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
‎o prawo do policyjnej renty rodzinnej,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 września 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z dnia 23 lutego 2022 r., sygn. akt III AUa 1213/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 23 lutego 2022 r. oddalił apelację D.K. od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 25 sierpnia 2020 r., oddalającego jej odwołanie od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno - Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie z 13 maja 2016 r. odmawiającej wnioskodawczyni prawa do policyjnej renty rodzinnej z uwagi na wykluczenie u niej przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS niezdolności do pracy.

Odwołująca się wywiodła skargę kasacyjną od powyższego wyroku. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła rażące naruszenie prawa procesowego, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy: art. 233 § 1 w związku z art. 391 oraz art. 378 § 1 i art. 382 k.p.c., polegające na przejęciu przez Sąd drugiej instancji za własne ustaleń faktycznych Sądu Okręgowego w Warszawie, bez jakichkolwiek merytorycznych rozważań w tej kwestii w sytuacji, gdy zarzuty apelacji obejmowały przede wszystkim naruszenie przepisu art. 233 § 1 k.p.c., polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów w postaci bezzasadnego i bezkrytycznego oparcia swego rozstrzygnięcia wyłącznie na stwierdzeniu biegłej psychiatry E.S., że jeżeli w poprzedniej opinii jako datę powstania częściowej niezdolności do pracy zaproponowała datę złożenia wniosku, to znaczy, iż niezdolność odwołującej się do pracy istnieje od daty złożenia wniosku, a to bez przeprowadzenia analizy poszczególnych elementów jej wywodu mającą na celu kontrolę logiczności wnioskowań opiniującej, jako że ten końcowy wniosek opinii biegłej pozostaje w sprzeczności z ustaleniami biegłych i pozostałymi wywodami tej ekspertyzy, jak i bez dokonania przez Sąd oceny wiarygodności materiałów źródłowych (zeznań świadków, zgromadzonej dokumentacji medycznej) prowadzące do sprzeczności ustaleń Sądu pierwszej instancji ze zgromadzonym materiałem dowodowym, co skutkowało tym, że zarzuty apelacyjne nie zostały rozpoznane.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się