Postanowienie SN z dnia 20 września 2023 r., sygn. III PSK 92/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Renata Żywicka
w sprawie z powództwa Ł. K.
przeciwko F. spółce jawnej w B.
o ustalenie istnienia stosunku pracy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 września 2023 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu
z dnia 3 czerwca 2022 r., sygn. akt IV Pa 14/22,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 3 czerwca 2022 r. Sąd Okręgowy w Zamościu w sprawie z powództwa Ł. K. przeciwko F. spółce jawnej w B. o ustalenie istnienia stosunku pracy, oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Zamościu z dnia 14 marca 2022 r., którym oddalono powództwo.
Powód wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, zaskarżając ten wyrok w całości. Skarżący wniósł o zmianę wyroku oraz poprzedzającego go wyroku Sądu Rejonowego, a w konsekwencji o ustalenie, że powód jest zatrudniony w pozwanej spółce na umowę na czas nieokreślony z 20 marca 2017 r., ewentualnie o uchylenie w całości wyroku i przekazanie Sądowi sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania za wszystkie instancje.
Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego: 1) art. 189 k.p.c. w związku z art. 84 § 1 k.c. i z art. 300 k.p., przez ich błędne zastosowanie polegające na odmowie ustalenia, że powód jest zatrudniony w pozwanej spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z 20 marca 2017 r. w sytuacji, gdy 12 października 2020 r. skutecznie uchylił się od swojej zgody z 5 października 2020 r. na rozwiązanie z nim umowy o pracę za porozumieniem stron, z uwagi na błąd wywołany przez pozwaną; 2) art. 88 § 1 k.c. w związku z art. 65 § 1 k.c. i z art. 300 k.p., przez ich: (-) błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że oświadczenie pracownika o uchyleniu się od skutków oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy za porozumieniem stron powinno wskazywać na charakter prawny wady tego oświadczenia, (-) błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że 12 października 2020 r. powód nie złożył skutecznie oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli, a zwrócił się do pracodawcy wyłącznie o zmianę trybu rozwiązania umowy o pracę; 3) art. 84 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p., przez ich: (-) błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że wprowadzenie pracownika w błąd przez pracodawcę co do okoliczności uzasadniającej jego zwolnienie dyscyplinarne, na skutek czego pracownik wyraża zgodę na rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron, nie uzasadnia przyjęcia, że wyrażając zgodę na taką formę rozwiązania stosunku pracy pracownik działa pod wpływem błędu; (-) błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że powód 5 października 2020 r. wyrażając zgodę na rozwiązanie z nim umowy o pracę za porozumieniem stron nie działał pod wypływem błędu wywołanego przez pracodawcę pomimo tego, że ten wprowadził go w błąd co do zaistnienia przesłanek dyscyplinarnego zwolnienia go z pracy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
