Postanowienie SN z dnia 20 września 2023 r., sygn. II USK 108/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bohdan Bieniek
w sprawie z odwołania M. F.
przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
o wysokość policyjnej emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 września 2023 r.,
skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 6 września 2022 r., sygn. akt III AUa 1630/21,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 6 września 2022 r., oddalił apelacje M. F. oraz Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2021 r., mocą którego w sprawie o wysokość policyjnej emerytury zmieniono zaskarżoną decyzję i przyznano odwołującemu się prawo do waloryzacji świadczenia emerytalnego od dnia złożenia wniosku (pkt 1); oddalono odwołanie w pozostałym zakresie (pkt 2) i orzeczono o kosztach procesu (pkt 3).
Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia, że odwołujący się pełnił służbę w Izbie Celnej w K. od 1 kwietnia 1993 r. do 12 października 2007 r. W dniu zwolnienia ze służby zajmował stanowisko starszego kontrolera celnego oraz stopień służbowy dyspozytora celnego. Stosunek służbowy ustał na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641, dalej jako u.s.c. z 1999 r.).
Następnie odwołujący się (od 15 czerwca 2018 r. do 23 października 2018 r.) pełnił stałą służbę w Izbie Administracji Skarbowej w K. jako młodszy specjalista Służby Celno-Skarbowej. W okresie od 15 września 1999 r. do 31 lipca 2005 r. odwołujący się pełnił służbę przy realizacji zadań policyjnych określonych w u.s.c. z 1999 r.
W 2000 r. do Izby Celnej w K. wpłynął przeciwko niemu akt oskarżenia i z tego powodu był on zawieszony (od 1 listopada 2006 r. do 12 października 2007 r.), otrzymując stosowne wynagrodzenie. Ostatecznie Sąd Okręgowy w Warszawie, wyrokiem z dnia 4 grudnia 2017 r. stwierdził, że z opisu czynu przypisanego odwołującemu się przez Sąd Rejonowy powinno wyeliminować się art. 18 § 3 k.k. w związku z art. 291 § 1 k.k., a tym samym uznać, że tak ujęty czyn wyczerpuje znamiona art. 231 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. Na tej podstawie postępowanie karne umorzono.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
