Postanowienie SN z dnia 12 września 2023 r., sygn. III UZ 8/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romualda Spyt (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Iwulski
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z odwołania H. M.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Radomiu
o rekompensatę z tytułu pracy w warunkach szczególnych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 września 2023 r.,
zażalenia odwołującej się na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Lublinie
z dnia 4 stycznia 2023 r., sygn. akt WSC U 90/22, III AUa 903/21,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od H. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Radomiu kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego z ustawowymi odsetkami zgodnie z art. 98 § 11 k.p.c.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie odrzucił skargę kasacyjną H. M. od wyroku tego Sądu dnia 11 maja 2022 r. oddalającego jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 16 września 2021 r.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Apelacyjny wskazał, że w dniu 1 września 2022 r. pełnomocnik ubezpieczonej złożył skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia, wskazując jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 51.500 zł. Postanowieniem z dnia 29 września 2022 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowił sprawdzić wartość przedmiotu zaskarżenia i w tym celu zarządzić dochodzenie. Zarządzeniem z dnia 29 września 2022 r. wezwano pełnomocnika ubezpieczonej do wskazania sposobu wyliczenia wartości przedmiotu zaskarżenia podanej w skardze kasacyjnej. W odpowiedzi na wezwanie pełnomocnik H. M. stwierdził, że kwota 51.500 zł to wysokość rekompensaty, która zwiększałaby wysokość kapitału początkowego, a tym samym wysokość emerytury odwołującej się. Zarządzeniem z dnia 20 października 2022 r. wezwano pełnomocnika organu rentowego do ustosunkowania się do wyliczeń pełnomocnika ubezpieczonej oraz obliczenia różnicy pomiędzy wysokością emerytury H. M. z uwzględnieniem rekompensaty i bez niej. W odpowiedzi na przedmiotowe zobowiązanie organ rentowy wskazał, że w okresie od 1 lipca 2020 r. do 28 lutego 2021 r. różnica ta wynosiła 499,09 zł brutto miesięcznie, w okresie od 1 marca 2021 r. do 28 lutego 2022 r. - 520,25 zł brutto miesięcznie, zaś od 1 marca 2022 r. do 30 listopada 2022 r. - 556,66 zł brutto miesięcznie. Razem za okres od 1 lipca 2020 r. do 30 listopada 2022 r. różnica pomiędzy świadczeniem liczonym z rekompensatą i bez niej wynosi 15 245,66 zł brutto. Wezwany do ustosunkowania się do powyższych wyliczeń pełnomocnik H. M., w piśmie procesowym z dnia 27 grudnia 2022 r., oświadczył, że uznaje sposób wliczenia rekompensaty i tym samym modyfikuje wartość przedmiotu zaskarżenia wymienioną w skardze kasacyjnej na kwotę 27.292,61 zł, podkreślając, że jest to suma, którą finalnie otrzymałaby skarżąca w kwocie wypłacanej emerytury. Pełnomocnik dodał, że przyjęcie przez Sąd wartości przedmiotu zaskarżenia według wyliczeń organu rentowego na kwotę 15.245,66 zł również nie wpływa na próg ustawowy dopuszczalności skargi kasacyjnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
