Postanowienie SN z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II PSK 159/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Renata Żywicka
w sprawie z powództwa S.O.
przeciwko Skarbowi Państwa - Komendantowi Służby Ochrony Państwa
w W.
o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 21 czerwca 2023 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 20 maja 2022 r., sygn. akt III APa 2/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.025 zł (dwa tysiące dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 maja 2022 r. w sprawie z powództwa S. O. przeciwko Skarbowi Państwa - Komendantowi Służby Ochrony Państwa o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 września 2020 r., którym zasądzono od Skarbu Państwa - Komendanta Służby Ochrony Państwa na rzecz S. O. kwotę 20.823 zł tytułem wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy z odsetkami za opóźnienie w wysokości ustawowej od dnia 1 lipca 2017 r. do dnia zapłaty.
Od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego skargę kasacyjną wywiódł pozwany. Skarżący zaskarżył wyrok w całości oraz wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego w całości i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania kasacyjnego oraz o zasądzenie na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania kasacyjnego, w tym na rzecz Prokuratorii Generalnej RP kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego: 1) art. 173 k.p. oraz § 14-19 rozporządzenia wykonawczego Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14), przez ich błędną wykładnię prowadzącą do niewłaściwego zastosowania, podczas gdy niedopuszczalne jest stosowanie wprost lub w drodze analogii przepisów prawa pracy do regulowania administracyjno-prawnego stosunku służbowego funkcjonariuszy służby mundurowej BOR, jeśli pragmatyka służbowa BOR nie zawiera wyraźnego odesłania do stosowania przepisów Kodeksu pracy w danym zakresie regulacji - w szczególności w zakresie regulacji prawa do ekwiwalentu funkcjonariusza za niewykorzystany lub zaległy urlop wypoczynkowy; 2) art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 985; dalej: ustawa o BOR), przez jego błędną wykładnię i uznanie, że dostrzeżoną przez Sąd lukę prawną w zakresie unormowania w przedmiocie wysokości ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe, należy uzupełnić przez zastosowanie w drodze analogii przepisów prawa pracy, podczas gdy właściwym było posłużenie się regułami wykładni systemowej wewnętrznej przepisów ustawy o BOR, w tym art. 88 ust. 3 ustawy o BOR, art. 96 ust. 1 ustawy o BOR, art. 108f ust. 2 ustawy o BOR i art. 110 ust. 2 ustawy o BOR; 3) art. 60 k.c., art. 65 § 1 k.c., art. 117 § 2 k.c., przez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, iż pozwany zrzekł się „zarzutu przedawnienia” w odniesieniu do całości roszczenia powoda o wypłatę ekwiwalentu pieniężnego za zaległe urlopy, również w części w jakiej pozwany w stosunku do powoda (i wobec innych funkcjonariuszy) konsekwentnie negował, aby świadczenie w wymiarze większym niż wypłacone w chwili zwolnienia ze służby, mu przysługiwało.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
