Postanowienie SN z dnia 2 sierpnia 2023 r., sygn. III PSK 10/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak

w sprawie z powództwa J.M.
‎przeciwko P. Spółce Akcyjnej Oddziałowi w Z.
‎o ustalenie istnienia stosunku pracy i wynagrodzenie za czas gotowości do pracy ewentualnie przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 2 sierpnia 2023 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu
‎z dnia 26 sierpnia 2022 r., sygn. akt IV Pa 29/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 2.025 (dwa tysiące dwadzieścia pięć) złotych z ustawowymi odsetkami wynikającymi z art. 98 § 1¹ k.p.c. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Zamościu wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2022 r. oddalił apelację powódki J.M. oraz pozwanej P. Spółki Akcyjnej w Z. od wyroku Sądu Rejonowego w Zamościu z dnia 8 września 2021 r., którym oddalono powództwo o ustalenie istnienia stosunku pracy i wynagrodzenie za czas gotowości do pracy, przywrócono powódkę do pracy w pozwanej Spółce na poprzednich warunkach pracy i płacy wynikających z porozumienia z dnia 30 lipca 2018 r., zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 19.053 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, oddalono powództwo o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy w pozostałym zakresie oraz umorzono postępowanie w zakresie modyfikacji powództwa zawartej w piśmie procesowym z dnia 19 kwietnia 2021 r.

W wyrokach Sądów meriti przyjęto, że powódka nie podlegała szczególnej ochronie. Postanowienie pkt 12 Załącznika nr 4 do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy P. S.A. Oddział w Z. (ZUZP) stanowiące, że pracodawca nie będzie wypowiadał umów o pracę osobom, którym brakuje 6 lat do osiągnięcia wieku emerytalnego, nie dotyczy zastosowanego przez pozwaną trybu rozwiązania umowy o pracę (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.). Nie można też uznać, że postanowienie to rozszerza zastosowanie art. 39 k.p. w odniesieniu do obowiązku zasądzenia wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy, bowiem art. 57 § 2 k.p. wyraźnie wskazuje na taką powinność jedynie w przypadku pracownika, o którym mowa w art. 39 k.p. Takiej ochronie nie podlegała powódka, która w dacie rozwiązania umowy o pracę miała 55 lat. Nie podlegała ona też ochronie przed rozwiązaniem umowy o pracę na podstawie „przepisu szczególnego”, do którego odsyła art. 57 § 2 k.p.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się