Postanowienie SN z dnia 12 lipca 2023 r., sygn. I KK 181/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie L. M.
skazanego z art. 197 § 2 i § 3 pkt 2 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 12 lipca 2023 r.,
kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II AKa 271/22,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu
z dnia 30 czerwca 2022 r., sygn. akt III K 106/22,
postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. (K. w T.), jako obrońcy skazanego wyznaczonemu z urzędu, kwotę 1476 zł (słownie jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych), obejmującą już należny VAT, za sporządzenie i wniesienie kasacji;
3. zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego, obciążając nimi Skarb Państwa.
JK
UZASADNIENIE
Kasację od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II AKa 271/22, zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 30 czerwca 2022 r., sygn. akt III K 106/22, wniósł obrońca z urzędu L.M.. Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie rażące naruszenie:
1. art. 440 k.p.k. w zw. z art. 434 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 414 § 1 zd. 2 k.p.k. mające istotny wpływ na treść orzeczenia, polegające na uzupełnieniu przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu opisu czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 części rozstrzygającej wyroku poprzez wskazanie, że małoletnia X. Y. do dnia 15 marca 2020 r. nie miała ukończonego 15. roku życia, pomimo wniesienia w niniejszej sprawie apelacji wyłącznie na korzyść skazanego i poza granicami zaskarżenia, co stanowiło naruszenie przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu zasady reformationis in peius, i w konsekwencji utrzymaniu w mocy wyroku skazującego, podczas gdy opis czynu przypisanego L.M. nie wyczerpywał znamion czynów zabronionych kwalifikowanych z art. 197 § 2 i § 3 pkt 2 k.k. i art. 200 § 1 k.k., co powinno skutkować uniewinnieniem skazanego, bowiem czyn zarzucony i opisany w części rozstrzygającej wyroku Sądu I instancji nie zawierał znamion czynu zabronionego;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
