Postanowienie SN z dnia 10 lipca 2023 r., sygn. III PSK 118/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z powództwa Urzędu Gminy C.
przeciwko K.M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 lipca 2023 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 26 maja 2022 r., sygn. akt IV Pa 65/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od pozwanego K.M. na rzecz powoda Urzędu Gminy C. kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
(J.C-S.)
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 27 października 2021 r. zasądził od pozwanego K. M. na rzecz powoda Urzędu Gminy C. kwotę 33.772,59 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2 lipca 2020 r. do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie oddalił powództwo. Ponadto zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Na skutek apelacji pozwanego Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 26 maja 2022 r. oddalił apelację i zasądził na rzecz strony pozwanej zwrot kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.
Sąd Okręgowy w całości podzielił ustalenia faktyczne i ocenę prawną dokonaną przez Sąd pierwszej instancji, który ustalił m.in., że pozwany w okresie od grudnia 2010 r. do listopada 2018 r. był Wójtem Gminy C. Pracownikiem Urzędu Gminy C. była w tym czasie J. Ż., zatrudniona na stanowisku inspektora ds. inwestycji, gospodarki przestrzennej i drogownictwa, na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy. Pozwany od 2011 r. zachowywał się wobec J. Ż. w ten sposób, że miało miejsce: unikanie z nią kontaktu, ignorowanie jej, niewpuszczanie do swojego pokoju w celu omówienia spraw służbowych, wielokrotne bez wyjaśnienia odsyłanie z dokumentami, ostentacyjne przekreślanie sporządzonych przez nią dokumentów, darcie ich, krytykowanie cokolwiek by nie zrobiła, krzyczenie na nią, zarzucanie jej, że mimo wieloletniej pracy nic nie potrafi, sugerowanie jej, że jest chora, głupia, nienormalna i żeby się leczyła, zachęcanie do złożenia wypowiedzenia umowy o pracę, grożenie zwolnieniem z pracy. Mówił do niej na „ty”, chociaż nie wyrażała na to zgody. Używał wobec niej wulgarnych inwektyw. Tego rodzaju sytuacje zdarzały się również w obecności innych pracowników urzędu, w tym na organizowanych dla kadry urzędniczej spotkaniach oraz w obecności interesantów. Jak wskazał Sąd drugiej instancji, Sąd Rejonowy w rozpoznawanej sprawie słusznie stwierdził, że Urząd Gminy C. ma prawo do roszczenia zwrotnego od pozwanego. Okoliczność, że pozwany jako Wójt Gminy C. i pracodawca dopuścił się wielokrotnego naruszania dóbr osobistych pracownicy, nie budziła wątpliwości i nie była w niniejszej sprawie przedmiotem sporu pomiędzy stronami. Powyższe ustalenia wynikały jednoznacznie z prawomocnego wyroku wydanego w dniu 6 listopada 2019 r. przez Sąd Rejonowy w Siedlcach, który zasądził na rzecz pracownicy świadczenie pieniężne jako zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Urząd Gminy C. powyższy wyrok wykonał i wypłacił wynikające z niego należności, dlatego może domagać się zwrotu należności bezpośrednio od sprawcy naruszeń dóbr osobistych, czyli od pozwanego na podstawie art. 441 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
