Postanowienie SN z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. III USK 179/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania M. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Koszalinie
o zwrot nienależnie pobranych świadczeń,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 lipca 2023 r.,
na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie
z dnia 17 grudnia 2021 r., sygn. akt IV Ua 16/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Koszalinie na rzecz odwołującej się M. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
(JK)
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Koszalinie wyrokiem z 17 grudnia 2021 r. oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Rejonowego w Koszalinie z 26 listopada 2020 r., zmieniającego decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Koszalinie z 6 lutego 2019 r. w ten sposób, że ustalono, iż wypłacony M. K. zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne za okresy wskazane w zaskarżonej decyzji w łącznej kwocie 184.721,29 zł nie stanowią nienależnie pobranych świadczeń i tym samym ubezpieczona nie jest zobowiązana do ich zwrotu wraz z odsetkami liczonymi od 19 lutego 2019 r. do dnia uregulowania całej należności.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej organ rentowy, zaskarżając wyrok Sądu Okręgowego w całości, podniósł zarzut naruszenia prawa materialnego, a mianowicie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 870) w zastosowaniu z art. 84 ust. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 423), przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że „prace zarobkowe”, o jakich mowa w przepisie art. 17 ust. 1 wymienionej ustawy nie dotyczą sytuacji, w której prowadzący działalność gospodarczą w czasie niezdolności do pracy wykonuje prace niezwiązane ściśle z przedmiotem tej działalności (a zajmuje się czynnościami administracyjnymi, nadzorczymi, kadrowymi) i w konsekwencji na uznaniu, iż taki ubezpieczony nie wprowadził organu rentowego w błąd co do aktywności zawodowej w czasie niezdolności do pracy, a więc, że nie zaistniała przesłanka do utraty prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego i tym samym do ustalenia, iż wypłacone świadczenia pieniężne stanowią świadczenia nienależne i jako takie podlegają zwrotowi, podczas gdy zgodnie z intencją ustawodawcy przez „prace zarobkowe skutkujące ustaniem prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego należy rozumieć wykonywanie wszelkich, ciągłych, powtarzających się czynności zawodowych jakie przedsiębiorca zwykle świadczy na rzecz swojej działalności w okresach kiedy pozostaje osobą zdolną do pracy. Wykonywanie takich czynności regularnie i stale w czasie niezdolności do pracy świadczy o wprowadzeniu organu rentowego w błąd co do prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego i skutkuje ustaleniem, iż doszło do pobrania nienależnego świadczenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
