Postanowienie SN z dnia 29 czerwca 2023 r., sygn. III PSK 76/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa B.K.
przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w O.
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 29 czerwca 2023 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu
z dnia 6 grudnia 2021 r., sygn. akt V pa 42/21,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2) zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
M.G.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu wyrokiem z dnia 6 grudnia 2021 r. oddalił apelację wniesioną przez pozwany Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w O. od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 11 marca 2021 r. zasądzającego od pozwanego na rzecz powoda B.K. kwotę 26.377,91 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 lipca 2019 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania i oddaIającego powództwo w pozostałym zakresie.
Pozwany Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w O. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 6 grudnia 2021 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego, to jest art. 265 § 1 i 2 k.p. w związku z art. 264 § 1 k.p. oraz art. 45 § 1 k.p. w związku z art. 30 § 4 k.p., a także naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 2352 § 2 k.p.c. w związku z art. 236 k.p.c. i art. 354 k.p.c. w związku z art. 356 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c. oraz podniósł, że istnieje potrzeba wykładni przepisów budzących wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, to jest art. art. 45 § 1 k.p. w związku z art. 30 § 4 k.p. Zdaniem skarżącego, mimo szerokiego orzecznictwa w tym zakresie przepis, który jest bardzo istotny, jest bowiem niejasny, a niejednolita wykładnia sądów wywołuje wyraźnie rozbieżności w ustaleniu, co jest odpowiednim kryterium doboru i kto je ustala, kiedy jest ono rzeczywiste, a kiedy pozorne. Skarżący dodał, że ma duży problem na gruncie niniejszej sprawy, by ustalić swoje możliwości kompetencyjne w tym zakresie. Ponadto zarzucane w skardze kasacyjnej naruszenie przepisów prawa materialnego, zarówno art. 45 § 1 k.p. w związku z art. 30 § 4 k.p., jak i art. 265 § 1 i 2 k.p. w związku z art. 264 § 1 k.p., pozostaje w bezpośrednim związku z wynikiem sprawy, gdyż miało ono wpływ na rozstrzygnięcie, tj. niewłaściwe zastosowanie i błędna wykładnia wymienionych przepisów, co spowodowało uwzględnienie powództwa i wypłatę odszkodowania. Aspekt ten i działania Sądu w tym zakresie, a w zasadzie ich brak, jest bardzo ważny dla strony pozwanej, dlatego że (...) „Niedochowanie przez pracownika terminu do zaskarżenia czynności prawnej pracodawcy skutkującej rozwiązaniem umowy o pracę, o którym mowa w art. 264 k.p., zawsze prowadzi do oddalenia powództwa, bez względu na to, czy rozwiązanie umowy o pracę było (w rzeczywistości) zgodne z prawem lub uzasadnione (...).”
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
