Wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. II NSNC 148/23
Sygn. akt II NSNc 148/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Janusz Niczyporuk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Tomasz Demendecki
Agata Pawlak (ławnik Sądu Najwyższego)
w sprawie z powództwa D. Ł. i S. S.
przeciwko B. S.A.
o sprostowanie świadectwa pracy i zapłatę
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 13 kwietnia 2023 r.
skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z 27 lutego 2018 r., sygn. V P 183/17:
1.uchyla zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z 27 lutego 2018 r., sygn. V P 183/17 w zakresie punktów 3, 4, 11 i 12 w części oddalającej powództwa D. Ł. i S. S. i w tym zakresie przekazuje sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania;
2.znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania wywołane wniesieniem skargi nadzwyczajnej.
UZASADNIENIE
Prokurator Generalny skargą nadzwyczajną wniesioną 14 grudnia 2021 r., na podstawie art. 89 § 2 w zw. z art. 115 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn. Dz.U. 2021, poz. 1904 z późn. zm., dalej: „u.SN”), z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności orzeczeń sądowych z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 27 lutego 2018 r., V P 183/17, w sprawie z powództwa D. Ł., S. S., A. P., K. S., G. Ś., K. C. i G. T. przeciwko B. S.A. w B. (dalej również: „Pozwany”) o sprostowanie świadectwa pracy i zapłatę, w zakresie punktów: 3, 4, 11 i 12 w części oddalającej powództwo D. Ł. i S. S. (dalej również: „Powodowie”) oraz w części obciążającej ich zwrotem kosztów zastępstwa procesowego.
W ocenie Prokuratora Generalnego, w wyniku błędnej wykładni przepisów art.1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1969 z późn. zm.; dalej: „ustawa szczególnych zasadach rozwiązywania stosunku pracy”) w zw. z art. 42 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 1510 zpóźn. zm., dalej: „k.p.”) oraz art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady Nr 98/59 WE zdnia20lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. UE L 1998, nr 225, poz.16), doszłodo naruszenia zasady legalizmu, praworządności i sprawiedliwości proceduralnej oraz prawa do ochrony praw majątkowych i równej ochrony tych praw wynikających z art. 2, art. 7, art. 32, art. 45 ust. 1 oraz 64 Konstytucji RP.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
