13.04.2023

Wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. II NSNc 82/23

Sygn. akt II NSNc 82/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Janusz Niczyporuk (przewodniczący, sprawozdawca)
‎SSN Tomasz Demendecki
‎Grzegorz Swaczyna (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa Miasta Stołecznego Warszawy
‎przeciwko D. B., R. B. i S. B.
‎o opróżnienie lokalu
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 13 kwietnia 2023 r.
‎skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 16 czerwca 2015 r., sygn. I C 393/15:

1.uchyla punkt II zaskarżonego wyroku zaocznego Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 16 czerwca 2015 r., sygn. I C 393/15, tj. w zakresie dotyczącym R. B. i D. B. i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi;

2.znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania wywołane wniesieniem skargi nadzwyczajnej.

UZASADNIENIE

Pismem z 23 stycznia 2021 r. Rzecznik Prawa Obywatelskich wywiódł skargę nadzwyczajną od prawomocnego wyroku zaocznego Sądu Rejonowego dla  m.st.  Warszawy w Warszawie (dalej również: „Sąd Rejonowy”) z 16 czerwca 2015 r., I C 393/15 w zakresie punkt II sentencji, odnoszącego się do R. B. i D. B. (dalej również: „Pozwani”).

Rzecznik Prawa Obywatelskich na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (tekst jedn. Dz.U. 2020, poz. 627 z późn. zm.) w zw. z art. 89 § 1 i § 2 oraz art. 115 § 1 i § 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn. Dz.U. 2021, poz. 1904 z późn. zm., dalej:  „u.SN”), z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, zaskarżonemu wyrokowi zaocznemu Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z 16 czerwca 2015 r., I C 393/15 zarzucił rażące naruszenie prawa, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na naruszeniu:

1.art. 15 ust. 4 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz.U. 2022, poz. 172, dalej: „ustawa o ochronie praw lokatorów”), polegające na tym, że Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie wbrew jednoznacznej dyspozycji tego przepisu (przed wydaniem wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo w sprawie o opróżnienie lokalu mieszkalnego) nieprzeprowadził obligatoryjnego postępowania dowodowego celem ustalenia sytuacji osobistej i majątkowej Pozwanych, a w konsekwencji ustalił, że R. B. (osobie z niepełnosprawnością) i D. B. nie przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego;

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp