Wyrok SN z dnia 9 lutego 2023 r., sygn. II CSKP 1757/22
Stosowanie art. 5 k.c. powinno być w obrocie profesjonalnym, co do zasady, wyłączone. Stosowanie tej instytucji w stosunkach profesjonalnych ma charakter wyjątkowy.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Kowalski (przewodniczący)
SSN Ewa Stefańska
SSN Jacek Widło (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A. S. przeciwko Gminie Miasto Stargard o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 9 lutego 2023 r. w Izbie Cywilnej w Warszawie, skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 20 kwietnia 2021 r., sygn. akt I ACa 470/20,
1. oddala skargę kasacyjną;
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego;
3. przyznaje od Skarbu Państwa Sądu Apelacyjnego w Szczecinie na rzecz radcy prawnego M. J. kwotę 4 390,24 (cztery tysiące trzysta dziewięćdziesiąt, 24/100) złotych powiększoną o 23% podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 20 kwietnia 2021 r. Sąd Apelacyjny w Szczecinie, w sprawie z powództwa A. S. przeciwko Gminie Miastu Stargard o odszkodowanie, na skutek apelacji pozwanej Gminy od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z 20 lipca 2020 r., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddalił powództwo.
W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny stwierdził, że roszczenia powoda uległo przedawnieniu, a Sąd Okręgowy w Szczecinie bezpodstawnie zastosował art. 5 k.c. i nie uwzględnił zarzutu przedawnienia zgłoszonego przez pozwaną Gminę.
Sąd Apelacyjny wskazał, że strona powodowa dochodziła roszczenia odszkodowawczego przewidzianego w art. 63 ust. 2 w związku z art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu przestrzennym (dalej: „upp”). Roszczenie to ma charakter roszczenia majątkowego, a tym samym podlega ono przedawnieniu. Nie istnieje przepis szczególny ustalający termin przedawnienia tego rodzaju roszczeń w sposób odmienny niż przewidziany w art. 118 k.c. W badanej sprawie nie ma zastosowania zwłaszcza art. 442 k.c. z uwagi na to, że roszczenie o naprawienie szkody na podstawie art. 63 ust. 2 w związku z art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu przestrzennym nie wynika z czynu niedozwolonego. Powód wiązał swoje roszczenia z faktem wyrządzenia mu szkód w uprawach rolnych mających miejsce corocznie poczynając od 2008 roku do 2012 roku, zaś decyzja o warunkach zabudowy została wydana w dniu 14 kwietnia 2007 r. Niemożność korzystania z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem musiała się zaktualizować najpóźniej w kwietniu 2008 roku, kiedy doszło do pierwszego zalania upraw powoda. Łańcuch zdarzeń prowadzących do powstania szkody miał być bowiem następujący: wydanie decyzji o warunkach zabudowy - rozpoczęcie inwestycji na podstawie powyższej decyzji na nieruchomości sąsiedniej - zmiana stosunków wodnych na powyższej nieruchomości skutkująca podniesieniem poziomu wód i zalewaniem nieruchomości powoda - zniszczenie upraw rolnych prowadzonych przez powoda i tym samym powstanie szkody.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
