Postanowienie SN z dnia 24 maja 2023 r., sygn. I USK 81/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania J. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Rybniku,
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w dniu 24 maja 2023 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z dnia 5 października 2021 r., sygn. akt III AUa 1743/19,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od odwołującego się J. S. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rybniku kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 5 października 2021 r. oddalił apelację J. S. od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 sierpnia 2019 r., oddalającego wniesione przez niego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rybniku z dnia 10 października 2017 r., odmawiającej ubezpieczonemu prawa do ponownego ustalenia wysokości świadczenia.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej ubezpieczony, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całości, podniósł zarzut naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a to: 1) art. 110 w związku z art. 111 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przez niewłaściwe zastosowanie w następstwie błędnego przyjęcia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru niższego od uprzednio ustalonego przez organ rentowy na 264,34%, podczas gdy ubezpieczony po ustaleniu prawa do emerytury świadczył pracę i podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, doprowadził do zaistnienia przesłanek, których uwzględnienie w okolicznościach rozpoznawanej sprawy stanowiłoby o ustaleniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru o wartości wyższej od uprzednio przyjętej, co oznaczałoby spełnienie ustawowych przesłanek koniecznych do przeliczenia emerytury ubezpieczonego i jej podwyższenia przy zastosowaniu art. 110 w związku z art. 111 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; 2) art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przez niewłaściwe zastosowanie w następstwie nieuwzględnienia wykazania przez ubezpieczonego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wyższej niż 250% i jednocześnie wykazania dysponowania przez ubezpieczonego podstawą wymiaru z okresów przypadających w całości lub w części po przyznaniu emerytury, w tym w odniesieniu do 2013 r. i 2014 r., spełnienia przesłanek przeliczenia emerytury na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie wymaganym co do przeliczenia emerytury, tj. istnienia wskaźnika podstawy wymiaru wyższego od 250% (art. 15 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych); dysponowania przez ubezpieczonego nową podstawą wymiaru z okresów przypadających w całości lub w części po przyznaniu emerytury, a w szczególności mając na względzie 2013 r. i 2014 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
