Postanowienie SN z dnia 24 maja 2023 r., sygn. I USK 127/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania małoletniej J. R. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego matkę J. R.1
przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
w K.
o ustalenie niepełnosprawności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w dniu 24 maja 2023 r.,
skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie
z dnia 8 lipca 2021 r., sygn. akt VII Ua 73/20,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie na rzecz radcy prawnego K. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z 8 lipca 2021 r. oddalił apelację wnioskodawczyni J. R. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego małoletniej J. R.1 od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z 14 maja 2020 r., oddalającego odwołanie J. R. od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. z 27 listopada 2019 r., utrzymującego w mocy orzeczenie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. z 29 sierpnia 2019 r. zaliczającego małoletnią J. R. do osób niepełnosprawnych z powodu przyczyny niepełnosprawności określonej symbolem 11-I, od 20 grudnia 2012 r. i uznającego, że wnioskodawczyni nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.
W wywiedzionej od powyższego orzeczenia skardze kasacyjnej odwołująca się, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w zakresie oddalającym jej apelację, podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego - art. 4a ust. 1 i 2 w związku z art. 6b ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w związku z § 1 pkt 2 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia, przez ich błędną wykładnię i uznanie, że małoletnia jako dziecko niepełnosprawne nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, w sytuacji gdy występowały przesłanki i okoliczności wskazujące, iż małoletnia jest osobą niepełnosprawną również ze względu na konieczność sprawowania nad nią całkowitej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznym ograniczeniem możliwości samodzielnej egzystencji. Skarżąca podniosła także zarzut naruszenia przepisów postępowania: art. 278 w związku z art. 286 w związku z art. 232 zdanie drugie i art. 233 w związku z art. 382 i art. 391 § 1 k.p.c., polegającego na bezzasadnym pominięciu wniosków dowodowych o: przeprowadzenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego sądowego lub opinii innego biegłego sądowego oraz dowodu z przesłuchania matki małoletniej na okoliczność codziennego funkcjonowania skarżącej i zakresu pomocy zapewnianej jej przez rodziców - a w konsekwencji wydaniu rozstrzygnięcia w sprawie w oparciu o własne przekonanie Sądu drugiej instancji, bez przeprowadzenia wyczerpującego postępowania dowodowego i zasięgnięcia opinii biegłych z zakresu psychologii lub psychiatrii, które to uchybienie niewątpliwie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
