Postanowienie SN z dnia 24 maja 2023 r., sygn. II KK 516/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk
w sprawie J. K.
uniewinnionego od czynów z art. 234 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 24 maja 2023 r.
kasacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie
z dnia 24 stycznia 2022 r., sygn. akt X Ka 1069/21,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie
z dnia 18 października 2021 r., V K 779/20,
postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć oskarżyciela posiłkowego K. L. kosztami postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie wyrokiem z dnia 18 października 2021 r., sygn. akt V KK 779/20, uniewinnił J. K. od popełnienia zarzucanych mu czynów wyczerpujących dyspozycję z art. 234 k.k.
Apelację od przedmiotowego wyroku złożył oskarżyciel posiłkowy podnosząc zarzuty naruszenia:
-przepisów postępowania, to jest art. 7 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k.,
-błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mającego wpływ na jego treść,
-ewentualnie, przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, a mianowicie naruszenia przepisu art. 234 k.k.
Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2022 r., sygn. akt X Ka 1069/21, Sąd Okręgowy w Warszawie utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.
Od wskazanego orzeczenia sądu odwoławczego kasację wniósł, pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, podnosząc zarzuty:
1.rażącego naruszenia przepisu art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 440 k.p.k. na skutek niewykonania obowiązków z wynikających z powyższych przepisów, poprzez zaniechanie rzetelnego rozważenia zarzutu z pkt. 1.1 apelacji obrońcy z dnia 30 listopada 2021 r. dotyczącego naruszenia art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegającego na wybiórczej ocenie dowodu w postaci postanowienia z dnia 10 stycznia 2019 roku Rzecznika Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w W. o umorzeniu dochodzenia dyscyplinarnego (sygn. akt RD […]), z którego treści wynika wprost, że czyn K. L. - stanowiący przedmiot pisma skierowanego przez J. K. do Okręgowej Rady Adwokackiej w W, w dniu 14 listopada 2016 r. - nie zawierał znamion przewinienia dyscyplinarnego, jak również że działanie K. L. polegające na upublicznieniu informacji o nagannych zachowaniach J. K. było słuszne, „albowiem niejako a contrario doprowadziło do odpowiedzialności dyscyplinarnej skarżącego J. K. tzw. upomnienia kanonicznego” (postanowienie z dnia 10 stycznia 2019 roku, sygn. akt RD […] - w aktach sprawy), zaś sąd ad quem nie odniósł się do wymowy tego dowodu oraz zarzutu skarżącego, stwierdzając jedynie, że Sąd a quo: „przyjął za swoje ustalenia, ustalenia Sądu Rejonowego w C. Ta sama uwaga odnosi się do zakończonego postępowania przed organem dyscyplinarnym”, podczas gdy w realiach niniejszej sprawy oczywistym jest, że oskarżony fałszywie wskazał, że oskarżyciel posiłkowy dopuścił się działania godzącego w godność zawodu adwokata;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
