Postanowienie SN z dnia 14 marca 2023 r., sygn. II USK 329/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z odwołania T. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Olsztynie
o wypłatę zawieszonej emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 marca 2023 r.,
skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
z dnia 19 kwietnia 2022 r., sygn. akt III AUa 950/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od T. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Olsztynie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Olsztynie decyzją z dnia 13 stycznia 2021 r. przyznał T. K. prawo do emerytury od dnia 1 marca 2020 r. Organ rentowy zawiesił wypłatę powyższego świadczenia, na podstawie art. 95 ust. 1 ustawy emerytalnej, w związku z uprawnieniami do więcej niż jednego świadczenia, to jest emerytury policyjnej. Wobec odwołania T. K. od ww. decyzji Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2021 r. zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał organ rentowy do wypłaty świadczenia emerytalnego, poczynając od 1 marca 2020 r. oraz zasądził od na rzecz T. K. zwrot kosztów zastępstwa procesowego. Na skutek apelacji organu rentowego Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2022 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego i oddalił odwołanie T. K. oraz zasądził na rzecz ZUS koszty procesu.
Sąd Apelacyjny w pełni podzielił pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w Uchwale z dnia 15 grudnia 2021 r., albowiem jest ona potwierdzeniem zasady przysługiwania tylko jednego świadczenia wyższego lub wybranego (art. 95 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS) oraz wąskiego definiowania wyjątków od tej zasady, z zastosowaniem wykładni ścisłej i językowej art. 95 ust. 2 tej ustawy, dominującej sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. W ocenie Sądu II instancji podjęta Uchwała pozostaje też w zgodzie z regulacją art. 32 ust. 1 Konstytucji i art. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 266 ze zm.), nie narusza bowiem ani zasady równości wobec prawa i równego traktowania ubezpieczonych. W tym zakresie dość powiedzieć, że analizowana regulacja art. 95 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, co do zasady wszystkim osobom będących w podobnej sytuacji (o takich samych cechach istotnych) jak odwołujący gwarantuje prawo do jednego świadczenia, co jest wystarczającym wypełnieniem konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego (art. 67 ust. 1 Konstytucji RP), którego zakres wedle tej normy określa ustawa zwykła. Nadto wykładnia regulacji art. 67 ust. 1 Konstytucji RP regulującego prawo do zabezpieczenia społecznego, przypisuje ustawodawcy dużą swobodą, w jego ukształtowaniu. Prawo funkcjonariusza do pobierania jednego tylko świadczenia z dwóch nabytych nie narusza – zdaniem Sądu Apelacyjnego - art. 1 Protokołu Nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonego w dniu 20 marca 1952 r. w Paryżu (Dz.U. z 1995 r. Nr 36 poz. 175).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
