Postanowienie SN z dnia 14 marca 2023 r., sygn. II USK 333/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z odwołania H. K.
przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie
o wysokość policyjnej renty rodzinnej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 marca 2023 r.,
skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. akt III AUa 651/22,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od wnioskodawczyni H. K. na rzecz organu rentowego Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 3 lutego 2022 r. w sprawie H. K. przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie o wysokość policyjnej renty rodzinnej na skutek odwołania od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA w Warszawie z dnia 31 lipca 2017 r. zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA do ustalenia wysokości policyjnej renty H. K. począwszy od dnia 1 października 2017 r. bez zastosowania art. 24a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 723, zwanej dalej: „ustawą zaopatrzeniową”). Na skutek apelacji organu rentowego Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w ten sposób, że określił, iż pominięcie przepisów ustawy dezubekizacyjnej, przy przeliczeniu świadczenia przysługującego ubezpieczonej H. K. dotyczy wyłącznie okresu od dnia 4 września 1976 r. do dnia 30 czerwca 1979 r. Apelacja pozwanego co do zasady została częściowo uwzględniona, aczkolwiek nie wprost i nie ze wszystkimi zarzutami zawartymi w jej treści. Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i nie wykroczył poza ramy swobodnej oceny wiarygodności i mocy dowodów wynikającej z przepisu art. 233 k.p.c. Sąd Apelacyjny ustalenia te, jako prawidłowe, a nadto niewymagające zmiany ani uzupełnienia przyjął za własne, choć dokonał odmiennej oceny tak ustalonego materiału dowodowego sprawy, podzielając rozważania prawne poczynione w sprawie odnośnie do oceny ustawy dezubekizacyjnej i norm prawa Unii Europejskiej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
