Postanowienie SN z dnia 9 marca 2023 r., sygn. II KK 2/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 9 marca 2023 r.,
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
sprawy M. M. ,
skazanego z art. 197 § 1 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie
z dnia 8 lipca 2022 r., sygn. akt VI Ka 603/21,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 1 lutego 2021 r, sygn. akt III K 420/18,
p o s t a n a w i a:
1) oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2) obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie z dnia 1 lutego 2021 r. (sygn. akt III K 420/18) M. M. został uznany winnym czynu z art. 197 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., za który wymierzono mu karę 2 lat pozbawienia wolności. Orzeczono także kwotę 7000 zł tytułem zadośćuczynienia dla pokrzywdzonej. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie wyrokiem z dnia 8 lipca 2022 r. (sygn. akt VI Ka 603/21) zmienił wyrok Sądu I instancji w ten sposób, że kwotę zadośćuczynienia zasądził na rzecz spadkobierców zmarłej pokrzywdzonej. W pozostałym zakresie utrzymał wyrok w mocy.
Od powyższego prawomocnego orzeczenia kasację wniósł obrońca skazanego, zarzucając wyrokowi:
„ 1. rażącą obrazę prawa procesowego, która to miała istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku tj. art. 167 k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k. poprzez nie przeprowadzenie dowodu z eksperymentu procesowego z urzędu przez sąd II instancji, w sytuacji w której sąd odwoławczy zmieniał ustalenia faktyczne w sprawie poczynione przez sąd I instancji, a zatem dostrzegał problemy związane z ustaleniem faktów na bazie zeznań Pokrzywdzonej, niemniej zamiast przystąpić do przeprowadzenia dowodu z eksperymentu procesowego dowolnie przyjął sobie wybrana przez siebie konwencje przebiegu zdarzeń feralnej nocy na bazie zeznań Pokrzywdzonej, czym przy okazji naruszył dyspozycje z art. 7 k.p.k., co też nie powinno mieć miejsca, zwłaszcza, że wersja przyjęta przez sąd II instancji, odmienna od tej sądu I instancji, opiera się na wybranych fragmentach zeznań Pokrzywdzonej, które to nie dają się w sposób logiczny powiązać z pozostałymi a zatem doszło niejako przy okazji do braku kompleksowej oceny tych zeznań przez sąd odwoławczy. Podkreślam przy tym, że takie zachowanie sądu odwoławczego i sądu pierwszoinstancyjnego jasno obrazuje, że z zeznań Pokrzywdzonej nie sposób nawet sądom było ustalić jednej wersji przebiegu zdarzeń co winno jednak przemawiać za przyjęciem, że Pokrzywdzona, jak to było podnoszone przez obronę od początku postępowania w sprawie, mija się z prawdą jako bądź co bądź zdradzona przez Skazanego partnerka, a jej zeznania nie mogą zostać obdarzone walorem wiarygodności;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
