Postanowienie SN z dnia 16 marca 2023 r., sygn. III USK 71/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania D. P. i G. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Gorzowie Wielkopolskim
o ustalenie podlegania ubezpieczeniu społecznemu,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 marca 2023 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołujących się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
z dnia 13 października 2021 r., sygn. akt III AUa 10/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołujących się D. P. i G. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Gorzowie Wielkopolskim kwoty po 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 13 października 2021 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 12 listopada 2020 r. w ten sposób, że oddalił odwołanie D. P. i płatnika składek G. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Gorzowie Wielkopolski z dnia 31 stycznia 2020 r. stwierdzającej, że D. P. jako pracownik płatnika składek G. P. prowadzącego Doradztwo podatkowo-prawne „G.” w M., nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu i rentowym oraz chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 czerwca 2016 r.
Od powyższego wyroku odwołująca się i płatnik składek wywiedli skargę kasacyjną, zaskarżając wyrok Sądu drugiej instancji w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucili naruszenie prawa materialnego: 1) art. 6 w związku z art. 83 § 1 k.c., przez obciążenie ubezpieczonej przez Sąd drugiej instancji obowiązkiem wykazania, że umowa o pracę nie była zawarta pod pozorem, podczas gdy to organ rentowy kwestionując swoje wcześniejsze ustalenia, zobowiązany był wykazać pozorność, przez co zaskarżone orzeczenie nie odpowiada prawu, bowiem wskutek niezasadnego przyjęcia pozorności umowy o pracę, Sąd odwoławczy ustalił nieistnienie stosunku pracy wynikającego z zawartej umowy, przez co oddalił odwołanie, uznając że ubezpieczona nie podlega ubezpieczeniu społecznemu; 2) art. 6 k.c. w związku z art. 22 § 1 k.p., przez obciążenie ubezpieczonej przez Sąd drugiej instancji obowiązkiem wykazania, że stosunek pracy między nią a płatnikiem składek rzeczywiście istnieje, podczas gdy to organ rentowy kwestionując swoje wcześniejsze ustalenia, zobowiązany był wykazać, że stosunek ten nie ma wymaganych cech stosunku pracy, przez co zaskarżone orzeczenie nie odpowiada prawu, bowiem Sąd drugiej instancji wskutek niezasadnego przyjęcia nieistnienia stosunku pracy oddalił odwołanie, uznając że ubezpieczona nie podlega ubezpieczeniu społecznemu; 3) art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 22 § 1 i art. 300 k.p., przez błędną jego wykładnię i zastosowanie w sprawie, co doprowadziło do uznania nieważności umowy o pracę, mimo ustalenia w postępowaniu sądowym, że ubezpieczona w ramach stosunku pracy wykonywała obowiązki na rzecz i pod kierownictwem płatnika składek; 4) art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 22 § 1 k.p., przez jego niezastosowanie w niniejszej sprawie, mimo że stosunek zatrudnienia między ubezpieczoną a płatnikiem składek zawierał w sobie wszystkie cechy określone w art. 22 k.p., przez co zaskarżone orzeczenie nie odpowiada prawu, bowiem wskutek niezasadnego nieuznania ubezpieczonej za pracownika, Sąd drugiej instancji oddalił odwołanie, uznając że ubezpieczona nie podlega ubezpieczeniu społecznemu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
