Postanowienie SN z dnia 15 marca 2023 r., sygn. I KK 500/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kapiński
w sprawie B. S.
skazanego za czyn z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 148§1 k.k. i art. 156§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 15 marca 2023 r.,
kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
z dnia 4 lipca 2022 r., sygn. akt II AKa 105/22,
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Zielonej Górze
z dnia 21 października 2021 r., sygn. akt II K 186/20,
postanowił:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwolnić skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa
kosztów sądowych postępowania kasacyjnego obciążając
wydatkami Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Zielonej Górze wyrokiem z dnia 21 października 2021 roku sygn. akt II K 186/20 skazał B. S. na karę 12 lat pozbawienia wolności, orzekł solidarny obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego.
Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator i obrońca skazanego.
Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 4 lipca 2022 roku sygn. akt II AKa 105/22 zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że podwyższył orzeczoną wobec skazanego karę do 14 lat pozbawienia wolności.
Kasację od powyższego wyroku wniósł obrońca skazanego, zarzucając mu:
I.rażące naruszenie prawa przez naruszenie prawa postępowania karnego, które miało istotny wpływ na treść wyroku w postaci:
1. naruszenia przepisu art. 457 § 3 k.p.k., art. 458 k.p.k. oraz art. 433 § 1 i 2 k.p.k. w związku z art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez ogólnikowe, nie poddające się procesowej analizie oraz wewnętrznie sprzeczne przyjęcie w uzasadnieniu wyroku, że oparcie rozstrzygnięcia Sądu I instancji wyłącznie na dowodach przemawiających na niekorzyść B. S., z pominięciem faktów, dowodów i okoliczności, których rozważenie poddaje w wątpliwość logikę i prawdziwość ustaleń sądu co do popełnienia przez oskarżonego B. S. czynu przypisanego mu w zaskarżonym wyroku nie było naruszeniem przez ten sąd przepisu art. 4 k.p.k., art. art. 7 k.p.k. poprzez przyjęcie w ocenie osobowych źródeł dowodowych oraz pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego reguł i zasad sprzecznych z doświadczeniem życiowym, zasadami logiki oraz wiedzy, które doprowadziły do uznania B. S. winnym zarzucanego mu czynu poprzez przyjęcie, że:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
