Postanowienie SN z dnia 10 maja 2023 r., sygn. II KK 552/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Ryszard Witkowski
w sprawie A. B. skazanego z art. 148 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2023 r. w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron w trybie art. 535 § 3 k.p.k.,
kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 23 czerwca 2022 r. sygn. II AKa 261/21, utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Radomiu z 9 lipca 2021 r. sygn. II K 62/20;
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć A. B. kosztami postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu z 9 lipca 2021 r. sygn. II K 62/20, oskarżony A. B., został uznany za winnego popełnienia czynu polegającego na tym, że: w dniu 25 października 2019 r. w R., działając z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia N. M., zadał mu uderzenia rękoma powodując jego upadek na ziemię po czym wielokrotnie kopał go po głowie i tułowiu, powodując liczne obrażenia w postaci otarć naskórka, zasinień w obrębie twarzy i kończyn, zasinienia tułowia, ran umiejscowionych w okolicy czołowej, lewej małżowiny usznej, przedsionka jamy ustnej, wylewów podspojówkowych, krwiaka podczepcowego okolicy skroniowej prawej, podbiegnięcia lewego mięśnia skroniowego, krwiaka podtwardówkowego, krwawienia podpajęczynówkowego, stłuczenia mózgu, złamania ściany bocznej lewej zatoki szczękowej, złamania kości nosa, złamania lewej gałęzi żuchwy, podbiegnięcia przyczepów mostkowych obu mięśni mostkowe – obojczykowo-sutkowych, obustronnego złamania żeber, podbiegnięcia prawej kopuły przepony, uszkodzenia narządów wewnętrznych jamy brzusznej, drobnoplamistych podbiegnięć głębokich mięśni leżących pod wewnętrzną stroną łopatki, na skutek czego w dniu 28 października 2019 r. nastąpił jego zgon, który to czyn kwalifikuje z art. 148 § 1 k.k. i za to na tej podstawie został skazany oraz wymierzono mu karę 25 (dwudziestu pięciu) lat pozbawienia wolności (pkt I wyroku).
W tym samym rozstrzygnięciu sąd orzekł wobec oskarżonego A. B. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych D. M., J. M., D. M.1 i M. M. kwot po 100 000 zł (sto tysięcy złotych), a na rzecz B. M. kwoty 200 000 zł (dwieście tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia (pkt II wyroku). Ponadto zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie - tymczasowego aresztowania od dnia 12 listopada 2019 r. godz. 9:05 do dnia 9 lipca 2021 r. (pkt III wyroku).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
