Postanowienie SN z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. III CB 13/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Motuk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Paweł Księżak
SSN Krzysztof Wesołowski
SSN Marek Siwek
SSN Krzysztof Staryk
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 28 lutego 2023 r. w Izbie Cywilnej
w Warszawie
sprawy z wniosku A. spółki akcyjnej w P.
o zbadanie spełnienia przez sędziego Sądu Najwyższego Tomasza Szanciło
wymogów niezawisłości i bezstronności w sprawie II CSKP 638/22
oddala wniosek.
UZASADNIENIE
Pełnomocnik reprezentujący przeciwnika skargi, tj. spółkę A. S.A., po uzyskaniu zawiadomienia z dnia 10 stycznia 2023 roku o składzie Sądu Najwyższego (dalej: „SN”) wyznaczonego do rozpoznania sprawy o sygn. akt II CSKP 638/22, której przedmiotem jest skarga kasacyjna wniesiona przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa reprezentującą Skarb Państwa - Ministra Infrastruktury, od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 26 listopada 2019 r., złożył wniosek - na podstawie art. 29 § 5-7 i § 9 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tj. z dnia 17 września 2021 r., Dz.U. z 2021 r. poz. 1904 ze zm.; dalej: „u.S.N.) - o stwierdzenie, że sędzia SN Tomasz Szanciło, wyznaczony do rozpoznania tejże sprawy, nie spełnia wymogów niezawisłości i bezstronności z uwzględnieniem okoliczności towarzyszących jego powołaniu i postępowania po powołaniu, tj. o stwierdzenie istnienia w tej sprawie przesłanek, o których mowa w art. 29 § 5 cyt. wyżej ustawy.
Uzasadniając wniosek pełnomocnik podniósł, iż ustalając, czy spełniony jest przez sędziego SN Tomasza Szanciło wymóg niezawisłości i bezstronności w orzekaniu, należy uwzględnić okoliczność towarzyszącą jego powołaniu, jaką jest sama procedura powołania, która znalazła w stosunku do niego zastosowanie. Tomasz Szanciło został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego SN w dniu 10 października 2018 r., na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa (dalej: „KRS”) z dnia 28 sierpnia 2018 r. (nr 330/2018). Zgodnie z treścią uchwały składu połączonych Izb - Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 stycznia 2020 r. (sygn. akt: BSA 1-4110-1/20, Legalis), mającą moc zasady prawnej, KRS ukształtowana w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 3) nie jest organem tożsamym z organem konstytucyjnym, którego skład i sposób wyłaniania reguluje Konstytucja RP, w szczególności w art. 187 ust. 1. W świetle powołanej uchwały, sam fakt objęcia urzędu sędziowskiego w ramach SN na skutek konkursu przeprowadzonego przez niekonstytucyjny organ, jakim jest obecnie funkcjonująca KRS, winien prowadzić do konkluzji o braku dysponowania przez taką osobę przymiotem niezawisłości i bezstronności. SN w tej samej uchwale stwierdził również, że nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. albo sprzeczności składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego SN na wniosek KRS ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o KRS oraz niektórych innych ustaw.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
