Postanowienie SN z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. II NSNK 3/23
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Adam Redzik (przewodniczący)
SSN Paweł Księżak
SSN Oktawian Nawrot
SSN Maria Szczepaniec (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Wiak
Arkadiusz Janusz Sopata (ławnik Sądu Najwyższego)
Grzegorz Swaczyna (ławnik Sądu Najwyższego)
Protokolant Joanna Karolak
przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Warszawie del. do Prokuratury Krajowej Małgorzaty Stajniak-Wójcickiej,
w sprawie Z. P.
o zadośćuczynienie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie
na rozprawie w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 28 lutego 2023 r.
na skutek skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 13 lutego 2019 r., II AKa 218/18 zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z 12 października 2018 r., II Ko 95/17,
na podstawie art. 95 pkt 2 u.SN w zw. z. art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. i art. 90 § 2 u.SN:
1.pozostawia skargę nadzwyczajną bez rozpoznania;
2.zasądza od Skarbu Państwa - Prokuratora Generalnego na rzecz wnioskodawcy Z. P. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania ze skargi nadzwyczajnej.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Elblągu wyrokiem z 20 października 2015 r., II K 36/12, uniewinnił Z. P. od zarzucanych mu czynów z art. 296 § 2 i 3 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz umorzył wobec niego - na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 101 § 1 pkt 4 k.k. w zw. z art. 102 k.k. (przedawnienie karalności) - postępowanie o czyn z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 233 § 1 k.k.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z 8 lipca 2016 r., II AKa 17/16 utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Elblągu.
W toku tego postępowania wobec Z. P. stosowano tymczasowe aresztowanie od 16 maja 2005 r. do dnia 20 stycznia 2006 r., a więc łącznie przez okres 8 miesięcy i 4 dni.
Wnioskiem z 7 lutego 2017 r. pełnomocnik Z. P. z zachowaniem ustawowego terminu złożył - na podstawie art. 552 § 4 k.p.k. - wniosek o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy odszkodowania w kwocie 270 000 zł i zadośćuczynienia w wysokości 1 680 000 zł za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie. Na rozprawie 7 lutego 2018 r. pełnomocnik wnioskodawcy zmienił zakres żądania odnośnie zadośćuczynienia domagając się przyznania kwoty 4 000 000 zł, a w pozostałym zakresie wniosek podtrzymał. Pismem z 12 marca 2018 r. pełnomocnik wnioskodawcy zmodyfikował wniosek w zakresie żądanej wysokości odszkodowania domagając się zasądzenia kwoty 175 650,75 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
