Wyrok SN z dnia 27 października 2022 r., sygn. I KK 173/22
Sygn. akt I KK 173/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki (przewodniczący)
SSN Piotr Mirek
SSN Marek Pietruszyński (sprawozdawca)
Protokolant Ewa Śliwa
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Józefa Gemry
w sprawie A. C. (C.)
skazanego z art. 156 § 1 pkt 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 27 października 2022 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego- na niekorzyść
od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 26 maja 2021 r., sygn. akt II AKa 78/21
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu
z dnia 17 grudnia 2020 r., sygn. akt III K 317/19,
1. uchyla zaskarżony wyrok w zakresie orzeczenia o karze i sprawę w tej części przekazuje Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania;
2. w pozostałym zakresie oddala kasację jako oczywiście bezzasadną.
UZASADNIENIE
A. C. został oskarżony o to, że w dniu 27 kwietnia 2019 r. w W. w Parku […] działając w zamiarze pozbawienia życia jadącego rowerem Y. H., motywowany wcześniejszą kolizją z pojazdem pokrzywdzonego, prowadził za nim pościg, kierując samochodem osobowym marki […] o numerze rejestracyjnym […], a następnie umyślnie potrącił pokrzywdzonego i przejechał przednią osią kierowanego pojazdu po jego ciele, powodując u niego obrażenia ciała w postaci tępego zmiażdżeniowego urazu klatki piersiowej z następczą odmą tkanek miękkich w zakresie szyi i klatki piersiowej, odmą podskórną, odmą opłucnową obustronną oraz złamaniem żeber I-V lewych (w tym II-IV dwumiejscowo) oraz prawych (w tym III-IV z istotnym przemieszczeniem), co doprowadziło u niego do ostrej niewydolności oddechowej, co należy uznać za ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencje przechodniów, tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu, wyrokiem z dnia 17 grudnia 2020 r., sygn. akt. III K 317/19 uznał oskarżonego A. C. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przyjmując że działał z zamiarem ewentualnym, tj. zbrodni z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zastosowaniu art. 60 § 2 pkt 1 i § 6 pkt 2 k.k. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności. Ponadto na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł od oskarżonego A. C. na rzecz Y. H. kwotę 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a na podstawie art. 41 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. C. zakaz wykonywania działalności gospodarczej i zawodowej związanej z prowadzeniem pojazdów mechanicznych w celach zarobkowych przez okres 10 lat. Wyrok zawierał również dalsze rozstrzygnięcia – w przedmiocie zaliczenia na poczet kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności, o dowodach rzeczowych oraz kosztach procesu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
