Postanowienie SN z dnia 8 listopada 2022 r., sygn. III USK 503/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania O. M. i Zakładu Opieki Zdrowotnej w S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Szczecinie
o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 listopada 2022 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się O.M-Z. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
z dnia 29 kwietnia 2021 r., sygn. akt III AUa 15/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od odwołującej się O. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Szczecinie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2021 r., na skutek apelacji organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 2 grudnia 2020 r., zmienił zaskarżony wyrok i oddalił odwołania O. M. oraz płatnika składek od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Szczecinie z dnia 4 czerwca 2020 r. i stwierdził, że O. M. nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu, jako pracownik u płatnika składek - Zakładu Opieki Zdrowotnej w okresie od 1 grudnia 2018 r. do 30 listopada 2019 r.
Zaskarżając powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną, odwołująca się podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego: 1) art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. i art. 22 k.p., przez ich niewłaściwe zastosowanie w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, wyrażające się w uznaniu, że zawarta przez ubezpieczoną umowa o pracę jest nieważna, jako zawarta dla pozoru, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób niewątpliwy wynika, iż strony zawierając umowę o pracę, miały na celu jej faktyczną realizację i rzeczywiście wykonywały obowiązki z niej wynikające, jak również postępowanie dowodowe w żaden sposób nie wykazało, że płatnik składek będący stroną umowy o pracę z ubezpieczoną godził się na pozorne wykonywanie tej umowy; 2) art. 22 § 1 k.p. w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przez niewłaściwą wykładnię skutkującą jego niezastosowaniem, a tym samym na błędnym przyjęciu, że umowa łącząca ubezpieczoną i płatnika nie posiadała ustawowych cech umowy o pracę, co z kolei doprowadziło do ustalenia przez Sąd drugiej instancji nieistnienia stosunku pracy między stronami, a w konsekwencji do odmowy objęcia skarżącej ubezpieczeniem społecznym; 3) art. 6 k.c. w związku z art. 232 k.p.c., przez niewłaściwe zastosowanie i pominięcie faktu, że to na organie rentowym spoczywał ciężar dowodu oraz obowiązek dowodzenia w zakresie wykazania okoliczności, na które się powoływał, w tym między innymi, iż umowa została zawarta dla pozoru, a ubezpieczona w następstwie powyższego nie była obowiązana dowodzić okoliczności przeciwnych; 4) art. 353 w związku z art. 58 k.c. § 1 k.c., przez jego niewłaściwą wykładnię skutkującą jego niezastosowaniem, a tym samym na błędnym przyjęciu, że w okolicznościach niniejszej sprawy zasada swobody umów doznała ograniczenia ze względu na nadużycie prawa ze strony ubezpieczonej, przez uznanie przez Sąd drugiej instancji, iż jedyną przyczyną zawarcia umowy o pracę i jej celem nie było świadczenie pracy, lecz nabycie prawa do bardzo wysokich świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa, co stanowiło nadużycie, obejście prawa przez ubezpieczoną; 5) art. 58 § 1 k.c., przez jego niewłaściwe zastosowanie w okolicznościach niniejszej sprawy, wyrażające się w uznaniu, że zawarta przez ubezpieczoną umowa o pracę prowadziła do obejścia obowiązujących przepisów prawa, nadużycia prawa, jego naruszenia. Skarżąca zarzuciła też naruszenie przepisu postępowania - art. 233 § 1 k.p.c., przez niezgodność ustaleń Sądu drugiej instancji z zebranym w sprawie materiałem dowodowym polegającą na uznaniu, że jedynym celem zawarcia przez ubezpieczoną umowy o pracę było zapewnienie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego, a także, iż ubezpieczona wykorzystała intencjonalnie możliwość podpisania umowy o pracę bez rzeczywistego zamiaru świadczenia pracy oraz przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na uznaniu, że strony wspólnie i w porozumieniu stworzyły pozór umowy o pracę celem nadużycia prawa przez zmianę tytułu ubezpieczenia skarżącej i umożliwienia jej pobierania rażąco wyższych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
