Postanowienie SN z dnia 20 października 2022 r., sygn. I CSK 4702/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marcin Łochowski
w sprawie z powództwa J. R. i E. S.
przeciwko Bank w W.
o zapłatę ewentualnie o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 października 2022 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
z dnia 25 stycznia 2022 r., sygn. akt I ACa 665/21,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od Bank w W. na rzecz J. R. i E. S. kwoty po 1350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Pozwany Bank w W. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 25 stycznia 2022 r., zaskarżając ten wyrok w części, tj. co do punktu I zd. 2 oraz pkt II i III, wnosząc o jego uchylenie w zaskarżonej części, jak również o uchylenie w części wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 10 czerwca 2021 r., tj. w zakresie pkt 1 i 3 i orzeczenie co do istoty sprawy przez oddalenie powództwa w zaskarżonej części, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części, jak również uchylenie w części wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z 10 czerwca 2021 r., tj. w zakresie pkt 1 i 3 i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący wskazał na potrzebę wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, tj. art. 4 ust. 2, 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.Urz. UE L nr 95 z 21 kwietnia 1993 r.), art. 65, 358 § 2, art. 385 § 1 i § 2, art. 385 k.c., art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 2439 ze zm., dalej: „pr.bank.”) a ponadto art. 496 w zw. z art. 497 w zw. z art. 455 w zw. z art. 481 § 1 k.c., sprowadzającą się do odpowiedzi na pytanie, czy w razie skutecznego podniesienia zarzutu zatrzymania przez bank odsetki za opóźnienie nie są kredytobiorcy należne czy też są one należne od daty podniesienia zarzutu zatrzymania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
