19.10.2022

Postanowienie SN z dnia 19 października 2022 r., sygn. III USK 21/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z odwołania M. H.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału we Wrocławiu
‎z udziałem G. S.
‎o ubezpieczenia społeczne,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 października 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 11 czerwca 2021 r., sygn. akt III AUa 1897/20,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 11 czerwca 2021 r. oddalił apelację wniesioną przez odwołującego się M. H. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2020 r., oddalającego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2017 r., w której stwierdzono, że G. S. jako wykonujący u odwołującego się pracę na podstawie umowy zlecenia nie podlegał z tego tytułu obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu w okresie o dnia 1 października 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.

Odwołujący się M. H. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 11 czerwca 2021 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 336 k.p.c. w związku z art. 365 § 1 k.p.c. i art. 382 k.p.c. w związku z art. 366 k.p.c. oraz art. 235 § 1 zdanie pierwsze k.p.c., a także naruszenie prawa materialnego, to jest art. 8 ust. 2 i 2a, art. 11 ust. 2 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.), które zawarł w pytaniu: czy sąd drugiej instancji może z urzędu – w ramach apelacji pełnej – rozpoznawać sprawę z pominięciem lub zakwestionowaniem ustaleń faktycznych i ocen prawnych zawartych zarówno w orzeczeniu sądu pierwszej instancji, jak i w innym prawomocnym wyroku, a następnie dokonywać w tym zakresie własnych ustaleń i „zważeń”?

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp