Wyrok SN z dnia 7 marca 2023 r., sygn. V KK 172/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Paweł Kołodziejski (przewodniczący)
‎SSN Adam Roch
‎SSN Igor Zgoliński (sprawozdawca)

Protokolant Weronika Woźniak

przy udziale prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej Oddziałowe Biuro Lustracyjne Andrzeja Golca
‎w sprawie T.S.
‎osoby lustrowanej w przedmiocie stwierdzenia zgodności z prawdą złożonego oświadczenia lustracyjnego
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 7 marca 2023 r.,
‎kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego - na niekorzyść
‎od orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z dnia 15 lipca 2021 r., sygn. akt II AKa 138/21
‎utrzymującego w mocy orzeczenie Sądu Okręgowego w Bydgoszczy
‎z dnia 22 lutego 2021 r., sygn. akt III K 81/20,

uchyla zaskarżone orzeczenie i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 22 lutego 2021 r., sygn. III K 81/20, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy uznał, iż T.S. złożyła zgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne.

Orzeczenie powyższe zostało zaskarżone przez prokuratora, który zarzucił w apelacji:

1.obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 4, art. 7 oraz art. 410 i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., w następstwie wybiórczej, dowolnej i powierzchownej, uwzględniającej jedynie okoliczności przemawiające na korzyść lustrowanej, a pomijającej część i pełne znaczenie dowodów przemawiających na jej niekorzyść, analizy i oceny zebranego materiału dowodowego, która nadto obarczona została błędami natury logicznej i przeprowadzona bez uwzględnienia wskazań wiedzy historycznoprawnej, dotyczącej podstaw prawnych i faktycznych zasad funkcjonowania Wydziału Spraw Wewnętrznych, w tym nieznajomości Instrukcji o pracy kontrwywiadowczej WSW z dnia 25 lutego 1971 r., czego konsekwencją było niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a w szczególności:

1.polegającą na błędnej, dowolnej, wybiorczej i powierzchownej ocenie materiału dowodowego, a przede wszystkim dokumentacji ujawnionej w toku postępowania, która doprowadziła do dowolnego przyjęcia, iż dokumenty zawarte w teczce LK „Z.”, w tym w postaci zobowiązania z 26 czerwca 1972 r., arkusza wypłat i świadczeń, nie stanowiły dowodu na to, że T.S. podjęła rzeczywistą współpracę, która dowodziłaby jej zmaterializowania, podczas gdy ogół zgromadzonych w sprawie dokumentów, jak też wskazania wiedzy historycznej świadczą o tym, iż wyżej wymieniona jako dysponent LK „Z.” udzieliła pomocy WSW przy operacyjnym zdobywaniu informacji,

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się