Postanowienie SN z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. II USK 718/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania K. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Poznaniu
o rekompensatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 lutego 2023 r.,
skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
z dnia 25 maja 2021 r., sygn. akt III AUa 1170/19,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 25 maja 2021 r. oddalił apelację K. S. od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 lipca 2019 r., oddalającego wniesione przez nią odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziału w Poznaniu z dnia 19 września 2018 r. odmawiającej wnioskodawczyni prawa do rekompensaty z tytułu utraty możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wobec nieudowodnienia co najmniej 15 lat wykonywania takiej pracy.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej ubezpieczona zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całości, podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego, a mianowicie: 1) art. 22 § 1 w związku art. 22 § 1 k.p., przez ich niewłaściwe zastosowanie, polegające na błędnej kwalifikacji stosunku prawnego, który łączył skarżącą i jej pracodawcę - „S.” sp. z o.o. po dniu 31 maja 1998 r., jako stosunku cywilnoprawnego, podczas gdy właściwe zastosowanie wskazanych przepisów nakazuje uznać, że po tej dacie skarżąca nadal pozostawała w stosunku pracy; 2) § 2 ust. 1 w związku z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (zwanego dalej: „rozporządzeniem”) w związku z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (zwanej dalej: „ustawą emerytalną”) w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, przez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że do okresu pracy w szczególnych warunkach nie zalicza się okresu urlopu wychowawczego, przypadającego w przypadku skarżącej od dnia 9 kwietnia1985 r. do dnia 9 października1986 r.; 3) § 2 ust. 1 w związku z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, przez jego błędną wykładnię nieuwzględniającą przy interpretacji tych przepisów treści Konstytucji, a mianowicie art. 178 ust. 1 i art. 32 ust. 1 w związku z art. 33 w związku z art. 67 ust. 1 oraz nieuwzględniającą treści prawa Unii Europejskiej, a mianowicie art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 4 i 5 dyrektywy Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego (zwanej dalej: „Dyrektywą”), polegającą na przyjęciu, że okres pozostawania w stosunku pracy w szczególnych warunkach w wymiarze połowy etatu i faktyczne wykonywanie tej pracy w tym wymiarze w ogóle nie podlega zaliczeniu na poczet okresu pracy w szczególnych warunkach, uprawniającego do nabycia rekompensaty za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach i w konsekwencji przyjęciu, że okres, w którym skarżąca pracowała w szczególnych warunkach w wymiarze połowy etatu (tj. okres od 10 października1986 r. do 30 czerwca 1989 r.), w ogóle nie podlega zaliczeniu na poczet pracy w szczególnych warunkach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
