Postanowienie SN z dnia 25 stycznia 2023 r., sygn. I USK 50/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik
w sprawie z odwołania D. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Zabrzu
o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 25 stycznia 2023 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
z dnia 30 września 2021 r., sygn. akt III AUa 2004/20,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Zabrzu (organ rentowy) decyzją z 15 lipca 2019 r. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 58 § 2 k.c. stwierdził, że D. B. (odwołująca się) jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu od 5 marca 2015 r., dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 5 marca 2015 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach wyrokiem z 23 czerwca 2020 r., VIII U 1758/19 zmienił zaskarżoną przez D. B. decyzję organu rentowego i ustalił, że odwołująca się jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu od dnia 5 marca 2015 r. oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 5 marca 2015 r., z minimalną podstawą wymiaru składek.
Sąd Okręgowy stwierdził, że w sprawie nie miał zastosowania art. 83a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ponieważ organ rentowy wcześniej nie wydawał decyzji dotyczącej podlegania ubezpieczeniem, a przepis ten dotyczy instytucji wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją prawomocną. Oznaczało to, że nie było aktualnie żadnych przeszkód do wydania decyzji będącej przedmiotem sporu. Sąd Okręgowy powołując się na art. 1, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 8 ust. 6 pkt 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 4, art. 14 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 1829) i art. 3 obowiązującej ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (jednolity tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 1292), stwierdził, że wyniki przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego pozwalały na przyjęcie, iż odwołująca się faktycznie w okresie objętym sporem prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu powołanych przepisów. Odwołująca po rozwiązaniu stosunku pracy w dniu 5 marca 2015 r. wznowiła swoją działalność i w ramach tej działalności w marcu 2015 r. przeprowadziła kilka szkoleń i dokonywała audytu z zakresu BHP w firmach za co otrzymała umówione wynagrodzenie. Potwierdzały to umowy znajdujące się w aktach organu rentowego, przedłożone tam rachunki i zeznania odwołującej i świadków. Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołująca jako prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 5 marca 2015 r. i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 5 marca 2015 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
