Postanowienie SN z dnia 28 grudnia 2022 r., sygn. I KK 127/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Siwek
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 28 grudnia 2022 r.,
sprawy A. K.
oskarżonego z art. 231 § 2 k.k. i in.
z powodu kasacji wniesionej przez prokuratora,
od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu
z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. akt IV Ka 1276/21
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia
z dnia 7 czerwca 2021 r., sygn. akt V K 1350/19
p o s t a n o w i ł
I. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
II. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu wyrokiem z 7 czerwca 2021 r., sygn. akt V K 1350/19, uniewinnił A. K. od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. i art. 296 §1a i § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., kosztami postępowania obciążając Skarb Państwa.
Apelację od tego wyroku wniósł prokurator, który zaskarżając to orzeczenie w całości na niekorzyść oskarżonego, podniósł zarzut rażącego naruszenia prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k. Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z 12 stycznia 2022 r., sygn. akt IV Ka 1276/21, zaskarżony wyrok Sądu I instancji, utrzymał w mocy, jednocześnie rozstrzygając o kosztach postępowania odwoławczego.
Kasację od wyroku Sądu odwoławczego wniósł Prokurator Okręgowy we Wrocławiu, który zaskarżając to orzeczenie na niekorzyść A. K., zarzucił rażące naruszenie przepisów postępowania karnego mające istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., polegające na dokonaniu wadliwej kontroli odwoławczej zaskarżonego wyroku Sądu I instancji, bez poddania wszechstronnej i wnikliwej analizie zarzutu sformułowanego w apelacji prokuratora oraz bez prawidłowego ustosunkowania się do niego w stopniu wystarczającym, a w konsekwencji błędne przyjęcie, wbrew regule zawartej w art.7 k.p.k., iż M. B. - biegły z zakresu budownictwa na rozprawie w dniu 21 maja 2013 r. zweryfikował swoje stanowisko w zakresie wydanej opinii w przedmiotowej sprawie, a nadto, że opinia niniejsza była obarczona już na wstępie wadą merytoryczną oraz, że Sąd I instancji precyzyjnie ustalił stan faktyczny w zakresie stanu remontu K. w L. na dzień odbioru tej inwestycji, co miało być zgodne z postanowieniem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 11 lipca 2017 r. w sprawie o sygnaturze akt VI GUk 8/17, a także poprzez niesłuszne przyjęcie, że oskarżony dokonał prawidłowej weryfikacji treści dokumentów, które wzajemnie się wykluczały, a mianowicie protokołu odbioru wyżej wymienionej inwestycji oraz dołączonego do niego załącznika, jak również, że zeznania świadków T. J. (Naczelnika Wydziału [x] […] w W. - które to stanowisko ww. objął po oskarżonym), M. Z. (pracownicy sekcji Inwestycji i Zespołu Rozliczeń Finansowo Materiałowych […] w W.), W. K. (Głównego Księgowego […] w W.), A. Ł. (Zastępcy K. w W.), nie obciążają oskarżonego, co skutkowało, że dokonana ocena treści tych dowodów miała charakter dowolny a nie swobodny i w efekcie niesłuszne utrzymanie w mocy przez Sąd odwoławczy wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu, którym uniewinniono oskarżonego od popełnienia czynu z art. 231 § 2 k.k. i art. 296 § 1a i § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
