Postanowienie SN z dnia 22 lipca 2021 r., sygn. I PSK 119/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Gonera
w sprawie z powództwa E. K.
przeciwko Bankowi (...) w R.
o odszkodowanie związane z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w dniu 22 lipca 2021 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w G. - Ośrodka Zamiejscowego w R.
z dnia 22 czerwca 2020 r., sygn. akt IX Pa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w R., wyrokiem z 7 grudnia 2017 r., zasądził od pozwanego Banku (...) w R. na rzecz powódki E. K. kwotę 22.522,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem odszkodowania w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Sąd Okręgowy w G. - Ośrodek Zamiejscowy w R., po rozpoznaniu apelacji pozwanego od wyroku Sądu pierwszej instancji, wyrokiem z 12 kwietnia 2018 r. zmienił zaskarżony wyrok i oddalił powództwo, rozstrzygnął o kosztach postępowania za obie instancje oraz zobowiązał powódkę do zwrotu kwoty wypłaconej przez stronę pozwaną w wyniku nadania wyrokowi Sądu pierwszej instancji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Powódka wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego, zaskarżając wyrok w całości i opierając skargę na podstawie naruszenia prawa materialnego: art. 56 § 1 k.p. oraz art. 58 k.p. w związku z art. 52 § 1 pkt 1 k.p. w związku z § 1, § 2 ust. 1 i ust. 2 oraz § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2014 r., poz. 1632), a także art. 100 § 2 pkt 1 i pkt 2 k.p.
Sąd Najwyższy, wyrokiem z 18 grudnia 2019 r., I PK 210/18 (OSNP 2020, nr 12, poz. 133) uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w G. - Ośrodkowi Zamiejscowemu w R. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego. Sąd Najwyższy uznał, że przed Sądem drugiej instancji zostało udowodnione (bezspornie) jedynie opuszczenie przez powódkę stanowiska pracy i siedziby zakładu pracy przed zakończeniem dnia pracy w dniu 17 stycznia 2017 r. bez uzyskania stosownej zgody bezpośredniego przełożonego (prezesa lub wiceprezesa zarządu banku). Zachowanie powódki było formalnie bezprawne. Brak jednak w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku koniecznych rozważań (ustaleń faktycznych i ocen prawnych) co do możliwości przypisania powódce winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa oraz ewentualnego naruszenia istotnych interesów pracodawcy, co jest niezbędne do prawidłowego zastosowania art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Chodzi o ustalenie, czy nastąpił jakikolwiek negatywny skutek zachowań powódki, który mógłby zostać uznany za szkodliwy dla pracodawcy, na czym to polegało (mogło polegać), a następnie czy powódka mogła (powinna była) przewidzieć możliwość nastąpienia szkodliwego skutku albo do niego zmierzała lub się nań godziła. Oceny wymaga, czy w ustalonych okolicznościach faktycznych powódce można przypisać rażące niedbalstwo lub winę umyślną.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
