Postanowienie SN z dnia 20 lipca 2021 r., sygn. II USK 325/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Leszek Bielecki
w sprawie z wniosku D. J.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
o przywrócenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 lipca 2021 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 7 lipca 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 7 lipca 2020 r., w sprawie III AUa (…), oddalił apelację wnioskodawczyni D. J. od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 26 lutego 2020 r., V U (…), oddalającego jej odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 29 października 2018 r. odmawiającej przyznania jej przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Wnioskodawczyni zaskarżyła powyższy wyrok w całości skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego: (-) art. 57 ust. 1 pkt 1-3 w związku z art. 12 ust. 1 i 3, art. 13 ust. 1 i art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 291 ze zm., dalej jako „ustawa emerytalna”) przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające zwłaszcza na nietrafnym przyjęciu, iż ocena w przedmiocie przysługiwania świadczenia rentowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres bezpośrednio dalszy może zostać poczyniona bez potrzeby ustalenia, czy nastąpiła u tej osoby poprawa stanu zdrowia w tym samym obszarze zdrowotnym, który stanowił uprzednią podstawę przyznania renty, na niezasadnym uznaniu, iż wnioskodawczyni nie przysługuje dalsze prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy - pomimo braku ustaleń, iż jej stan zdrowia uległ poprawie w tym samym zakresie, który decydował o dotychczasowej niezdolności do pracy oraz na niewyjaśnieniu, czy nastąpiła, a jeżeli tak, to na czym polega zmiana w stanie zdrowia ubezpieczonej w porównaniu z opiniowaniem przez biegłego onkologa w sprawie V U (…) (ustalającym z tego powodu częściową niezdolność do pracy), a tym samym - w stosunku do stanu istniejącego od wygaśnięcia prawa do ostatniego świadczenia; (-) art. 61 w związku z art. 102 ust. 1) ustawy emerytalnej przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przez niezasadne wskazanie tej normy ustawowej jako podstawy rozstrzygnięcia, pomimo iż w sprawie niniejszej nie doszło do zaistnienia sytuacji uprzedniego ustania prawa do renty wynikiem uprzedniego ustąpienia niezdolności do pracy, a jedynie do ustania świadczenia rentowego, przy złożonym jeszcze przed tą datą wniosku do ZUS o jego kontynuację oraz przez jednoczesne nietrafne przyjęcie, iż ustanie prawa do świadczenia rentowego ma być równoznaczne z ustąpieniem niezdolności do pracy, o jakim mowa w tym przepisie. Dodatkowo wskazała na naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 286 w związku z art. 278 § 1 i art. 391 § 1 k.p.c. - na skutek zaniechania dopuszczenia dodatkowej opinii biegłego z zakresu onkologii oraz medycyny pracy wobec daleko idących wadliwości opinii sporządzonych w sprawie, art. 217 § 3 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. w wyniku obu instancyjnego wyrokowania bez dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy, art. 386 § 4 k.p.c. w wyniku nieuchylenia wyroku Sądu pierwszej instancji w sytuacji nierozpoznania istoty sprawy oraz art. 387 § 2 pkt 1 i 2 k.p.c. na skutek zasadniczych wadliwości uzasadnienia wyroku, uniemożliwiających pełną merytoryczną polemikę i kontrolę kasacyjną.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
