Postanowienie SN z dnia 8 lipca 2021 r., sygn. II PSK 99/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak
w sprawie z powództwa M. Ż.
przeciwko H. Sp. z o.o. z siedzibą w P.
o ryczałt za noclegi,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 lipca 2021 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. akt VIII Pa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.350 zł (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2019 r. Sąd Okręgowy w P. w sprawie z powództwa M. Ż. przeciwko pozwanej H. Sp. z o.o. z siedzibą w P. o ryczałty za noclegi, oddalił apelację pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 27 grudnia 2018 r., którym zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 25.489,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2015 r. do dnia zapłaty tytułem ryczałtów za noclegi w podróżach służbowych od kwietnia 2012 r. do lipca 2013 r., umorzono postępowanie w przedmiocie żądania zapłaty odsetek ustawowych od dat pierwotnie żądanych do 6 marca 2014 r., a w pozostałym zakresie oddalono powództwo.
W tej sprawie powód M. Ż. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kwoty 46.298,28 zł tytułem należności za niewypłacone ryczałty za noclegi podczas wykonywanej pracy kierowcy w okresie od kwietnia 2012 r. do lipca 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami. Sądy meriti uznały, że pozwana nie wypłaciła powodowi żadnego świadczenia z tytułu należnych mu ryczałtów za noclegi, a wysokość tego świadczenia, w braku skutecznych regulacji, winna wynikać wprost z przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 77 § 2 k.p. (jak przyjęto do obliczenia należności ryczałtowych za 2012 r.), względnie z przyjętych w tezie dowodowej skierowanej do biegłego co do należności za styczeń - lipiec 2013 r. ustaleń stawki niższej, a mianowicie stawki ryczałtu określonej w załączniku do regulaminu z 1 stycznia 2013 r., obowiązującego u pozwanej, w wysokości 25% limitu wynoszącego 40 euro (tj. 10 euro za nocleg), co nie zostało zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Pozwana nie udowodniła, że należności z tytułu podróży służbowych wypłacane na podstawie obowiązujących regulaminów wynagradzania obejmowały wszystkie należne powodowi z tego tytułu świadczenia, w tym ryczałty za noclegi. Powód nie korzystał z usług hotelowych, a skoro nocleg zwykle odbywał co do zasady w kabinie samochodu, nie dysponował rachunkami hotelowymi za poszczególne noclegi, a więc zostały spełnione oba wymogi prawa do ryczałtu. Pozwana nie udowodniła w żadnym stopniu zapewnienia powodowi bezpłatnego noclegu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
