Postanowienie SN z dnia 16 marca 2022 r., sygn. II PSK 275/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa B. C.
przeciwko B. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę bez wypowiedzenia, odprawę pieniężną, odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 marca 2022 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 14 września 2020 r., sygn. akt VII Pa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 14 września 2020 r. oddalił apelację pozwanej B. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 17 grudnia 2019 r., zasądzającego od pozwanej na rzecz powódki B. C. kwotę 27.106,74 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę i kwotę 26.474 zł tytułem odprawy pieniężnej oraz oddalającego powództwo o odszkodowanie dochodzone od pracodawcy na podstawie przepisów prawa cywilnego i umarzającego postępowanie w zakresie powództwa o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej strona pozwana, zaskarżając wyrok Sądu drugiej instancji w całości, podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego: 1) art. 52 § 1 pkt 1 k.p., przez jego błędną wykładnię i nieuprawnione uznanie, że czyn polegający na doprowadzeniu przez powódkę, wbrew interesowi pracodawcy oraz bez jego decyzji, do sprzedaży lekkiej płyty dynamicznej, tj. urządzenia służącego do świadczenia przez pracodawcę usług na rzecz kontrahentów, nie stanowi ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych uzasadniającego rozwiązanie z pracownikiem stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p.; 2) art. 100 § 2 pkt 4 k.p. w związku z art. 52 § 1 pkt 1 k.p., przez niewłaściwe zastosowanie oraz błędną wykładnię i uznanie, że obowiązek dbania o dobro zakładu pracy odnosi się wyłącznie do mienia stanowiącego własność pracodawcy, tym samym Sąd dokonał błędnej wykładni przepisu art. 100 § 2 pkt 4 k.p., przez zastosowanie wykładni zawężającej w odniesieniu do pojęcia „dobro zakładu pracy”, uznając, że dobrem zakładu pracy nie jest prawo do korzystania przez pracodawcę z mienia należącego do spółki powiązanej (podmiotu trzeciego).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
