Postanowienie SN z dnia 4 października 2022 r., sygn. II USK 38/22
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski
w sprawie z odwołania H. G.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 października 2022 r.,
skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
z dnia 18 sierpnia 2021 r., sygn. akt III AUa 466/21,
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
II. zasądza od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2021 r. Sąd Apelacyjny w Białymstoku oddalił apelację wnioskodawcy H. G. od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 12 stycznia 2021 r., którym oddalono jego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O. z dnia 10 sierpnia 2018 r., odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.
Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że w przedmiotowej sprawie powołano biegłych specjalistów z zakresu neurochirurgii, neurologii, ortopedii oraz trzech lekarzy z zakresu medycyny pracy. Sąd nie podzielił wniosków płynących z opinii biegłego lekarza medycyny pracy - specjalisty medycyny przemysłowej M. K., która w opinii wskazała, że odwołujący jest okresowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem jego kwalifikacji w związku z wypadkiem przy pracy, ponieważ w swoich tezach biegła założyła, że praca, jak i kwalifikacje skarżącego dotyczą jedynie pracy ciężkiej fizycznie, związanej z dźwiganiem i wystawieniem na zmienne warunki klimatyczne, zaś jego obecny stan kliniczny stanowi przeciwwskazanie do wykonywania tego typu obowiązków. W ocenie Sadu Okręgowego, opinia ta nie znajduje oparcia i uzasadnienia we wszystkich pozostałych opiniach wydanych w tej sprawie. Zarówno bowiem lekarz neurochirurg, w opinii głównej jak i uzupełniającej jak i biegli z zakresu neurologii oraz ortopedii, którzy sporządzili opinię łączną, wskazali, iż skarżący nie jest osobą niezdolną do pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami. W ocenie Sądu pierwszej instancji miarodajnym dowodem w sprawie były opinie biegłego z zakresu medycyny pracy, dr hab. nauk medycznych B. J.. Biegły w swoich wnioskach końcowych wskazał jednoznacznie, iż ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy. Swoje stanowisko utrzymał także w opinii uzupełniającej. Sąd wskazał przy tym, że opinia biegłego jest zgodna z opiniami neurochirurga, neurologa oraz ortopedy, które zostały sporządzone w przedmiotowej sprawie, oraz biegłej I. C. - w zakresie ustalenia braku niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Biegły odnosząc się do odmiennej opinii biegłej M. K., podniósł, iż błędne jest założenie, że skarżący posiada kwalifikacje jedynie do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej, gdyż ma on wykształcenie w zakresie specjalisty ds. zagospodarowania ochrony wód oraz uprawnienia kierowcy, może zatem wykonywać pracę lżejszą. W jego ocenie stan zdrowia odwołującego nie powoduje znaczących ograniczeń ruchowych, zaś większość dolegliwości, które u niego rozpoznano są wynikiem samoistnych zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych, a nie wynikiem zdarzenia z dnia 30 kwietnia 2013 r., gdyż te w większości ustąpiły po zabiegu operacyjnym w czerwcu 2013 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
