Postanowienie SN z dnia 13 września 2022 r., sygn. II PSK 349/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko H. S. i W. S.- wspólnikom spółki cywilnej I. w B.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 września 2022 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku
z dnia 30 czerwca 2021 r., sygn. akt V Pa 20/21,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2) zasądza od powoda na rzecz pozwanych kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku wyrokiem z dnia 30 czerwca 2021 r., wydanym na skutek apelacji wniesionej przez pozwanych H. S. i W. S.- wspólników spółki cywilnej „I.” w B. od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 17 marca 2021 r., zmienił ten wyrok w punktach I, III, IV i V oraz oddalił powództwo K. K. o odszkodowanie za nieuzasadnione i niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę łączącej go z pozwanymi, a także rozstrzygnął o kosztach postępowania za obie instancje.
Powód K. K. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 czerwca 2021 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, to jest art. 30 § 4 k.p. w związku z art. 45 § 1 k.p. i art. 8 k.p., a także naruszenie przepisów postępowania, to jest: art. 387 § 21 pkt 1 k.p.c., art. 382 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., art. 385 k.p.c. i art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na występowanie w sprawie istotnych zagadnień prawnych oraz na oczywistą zasadność tego środka zaskarżenia. Sugerowane przez siebie zagadnienia prawne zawarł w pytaniach: (-) czy w okresie pandemii interes pracodawcy podlega silniejszej ochronie niż interes pojedynczego pracownika, którego sytuacja osobista, prywatna, materialna jest znana pracodawcy z uwagi na długoletnie zatrudnienie ? Jak w takiej sytuacji powinien być stosowany art. 8 k.p. i czy każdy pracownik nieakceptujący propozycji swojego pracodawcy, zmierzającej do istotnego zredukowania jego wynagrodzenia za pracę przy zachowaniu dotychczasowego wymiaru czasu pracy, naraża się na utratę pracy ? (-) czy podjęcie pertraktacji z pracodawcą dotyczących warunków dalszej współpracy w okresie pandemii i odrzucenie propozycji składanych sobie wzajemnie przez strony stosunku pracy prowadzi w sposób uzasadniony do definitywnego wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi przez pracodawcę, którego propozycji ten pracownik nie przyjął (art. 30 § 4 k.p. w zw. z 45 § 1 k.p.) ? czy uzasadnia raczej zastosowanie tzw. wypowiedzenia zmieniającego (art. 42 § 1 i 3 k.p.) ? (-) czy zastosowanie kryteriów doboru pracowników do zwolnienia powinno nastąpić wyłącznie w odniesieniu do pracowników zatrudnionych na tożsamych stanowiskach pracy, czy również w odniesieniu do pracowników zatrudnionych na stanowiskach w znacznym stopniu podobnych (i jaki stopień podobieństwa jest przy tym wymagany), a także, czy można standaryzować stanowiska pracy w powyższym kontekście przez pryzmat wykonywanego zadania głównego - wspólnego dla wszystkich pracowników tego samego działu, z którego są oni rozliczani (np. sprzedaż części zamiennych), aby nie naruszyć art. 30 § 4 k.p. w zw. z 45 § 1 k.p. ?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
