Postanowienie SN z dnia 8 września 2022 r., sygn. III USK 16/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Sobutka
w sprawie z odwołania I. spółki z o.o. w W.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.
z udziałem I. S.
o podstawę wymiaru składek,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 września 2022 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 8 czerwca 2021 r., sygn. akt III AUa 1241/19,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 20 kwietnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W., na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w oparciu o art. 58 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, wyliczył podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia osoby ubezpieczonej I. S., podlegającej ubezpieczeniom, jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek I. Sp. z o.o.
Wyrokiem z dnia 23 lipca 2019 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił odwołanie I. S. od powyższej decyzji. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd pierwszej instancji podkreślił, że organ rentowy ma uprawnienia do badania ważności umów cywilnoprawnych. Zgodnie bowiem z art. 68 ustawy 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, do zakresu działania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych należy między innymi stwierdzanie i ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych, zgodnie natomiast z art. 83 ustawy ZUS wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw, w szczególności dotyczących zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i przebiegu ubezpieczenia. Zdaniem Sądu, z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że płatnik składek I.1 Sp. z o.o. oraz Spółka I.2, zawarły z firmą K. sp. z o.o., a następnie G. Sp. z o.o., agencjami pracy tymczasowej, umowy współpracy, na mocy których agencje pracy miały dostarczać tzw. wykonawców tymczasowych, zgodnie z zapotrzebowaniem użytkownika, czyli firmy I. Pracownicy podpisywali dwie umowy zlecenia na zbieżny okres, z I. oraz z agencją pracy tymczasowej – K. sp. z o.o. lub G. sp. z o.o. Osoby wykonujące umowy zlecenia zawarte z I.1 sp. z o.o. były zgłaszane przez płatnika do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego z bardzo niską podstawą wymiaru składek, nie przekraczającą kwoty 50 zł. Jednocześnie osoby te były zgłaszane na ten sam okres do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy zlecenia w agencji pracy tymczasowej z dużo wyższą podstawą wymiaru składek. Zgłoszenie do ubezpieczeń następowało w tych samych dniach, wyrejestrowanie z ubezpieczeń w zdecydowanej większości przypadków w obu firmach było także zbieżne w czasie. Ubezpieczony I. S. świadczył pracę tylko i wyłącznie jako pracownik ochrony w obiekcie […]. Innej pracy nie wykonywał. Od początku tj. od 21 października 2014 r. był przejęty przez I.1 sp. z o. o. i tylko na rzecz tej spółki świadczył pracę. Sąd pierwszej instancji podkreślił także, że w toku kontroli organu rentowego ustalono, iż płatnik składek I.1 Sp. z o. o. zawarł z I. S. umowę zlecenia w dniu 21 października 2014 r. nr […], z tytułu której od 1 listopada 2014 r., do 31 grudnia 2015 r. dokonał zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. I. S. ponadto był zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
