Postanowienie SN z dnia 6 września 2022 r., sygn. III PSK 195/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa G. D.
‎przeciwko P. Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.
‎o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 września 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy
‎z dnia 25 lutego 2021 r., sygn. akt V Pa 41/20,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od G. D. na rzecz P. Spółki Akcyjnej w W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 lipca 2020 r. Sąd Rejonowy w Legnicy oddalił powództwo G. D. wniesione przeciwko P. Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne oraz orzekł o kosztach postępowania.

Sąd Okręgowy w Legnicy, wyrokiem z dnia 25 lutego 2022 r., oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego i rozstrzygnął o kosztach postępowania apelacyjnego.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku powód zarzucił:

1. nierozpoznanie przez Sąd drugiej instancji istoty sprawy (art. 386 § 4 k.p.c.), przez niewskazanie w sposób jednoznaczny przyjętej podstawy prawnej orzeczenia (art. 327¹ §1 pkt 2 k.p.c.) oraz przez nierozważenie wszystkich zarzutów „pozwanego” dotyczących kwestii faktycznych i prawnych rzutujących na zasadność roszczenia powoda, a w szczególności naruszenia:

(-) art. 233 § 1 k.p.c., przez przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów polegające na uznaniu dopuszczalności dokonywania przez Sąd oceny tych samych przyczyn zwolnienia pracownika jednakże opartej na zmienionej przez pracodawcę podstawie prawnej ponownego rozwiązania umowy o pracę,

(-) art. 233 § 1 k.p.c., polegające na przekroczeniu sędziowskiej swobody oceny dowodów polegające na uznaniu dopuszczalności przez pracodawcę oparcia podstaw rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę nieograniczonego upływem czasu od zdarzenia, mimo ustawowego reżimu wynikającego z art. 52 § 2 k.p. i dopuszczalności wskazania przez pracodawcę tych samych podstaw rozwiązania umowy o pracę, ale opartych na innej podstawie prawa materialnego w sytuacji korzystnego dla pracownika rozstrzygnięcia Sądu.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się