Postanowienie SN z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. III PSK 192/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa E. B.
przeciwko Urzędowi Miasta w Kudowie Zdroju
o wynagrodzenie, odszkodowanie, dodatkowe wynagrodzenie roczne, ekwiwalent za urlop wypoczynkowy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 sierpnia 2022 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy
z dnia 30 marca 2021 r., sygn. akt VII Pa 48/20,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy wyrokiem z dnia 30 marca 2021 r. oddalił apelację wniesioną przez pozwany Urząd Miasta w Kudowie Zdroju od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku, którym zasądzono od pozwanego na rzecz powódki E. B. kwotę 31.428,64 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz oddalono dalej idące powództwo.
Pozwany Urząd Miasta w Kudowie Zdroju wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 marca 2021 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, to jest: art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, art. 3 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej w związku z art. 52 § 2 k.p., art. 71 k.p., art. 52 § 1 pkt 1 k.p. i art. 52 § 3 k.p., a także naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 378 § 1 k.p.c. oraz art. 3271 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący powołał się na oczywistą zasadność tego środka zaskarżenia oraz na występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego.
Zdaniem skarżącego, rozpoznanie jego skargi kasacyjnej jest konieczne ze względu na „wyżej wskazane uzasadnione zarzuty naruszenia prawa materialnego oraz procesowy zarzut nierozpoznania istoty sprawy”. W odniesieniu do sygnalizowanego we wniosku istotnego zagadnienia prawnego skarżący sformułował z kolei trzy pytania: (-) czy wójt może zwolnić swojego zastępcę za wynagrodzeniem z ustawowego obowiązku pełnienia funkcji za okres do czasu objęcia obowiązków przez nowo powołanego zastępcę, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w oparciu o art. 36k.p. lub art. 71 k.p.? (-) czy zarządzenie wójta w przedmiocie zwolnienia swojego zastępcy z obowiązku świadczenia pracy za okres do czasu objęcia obowiązków przez nowo powołanego zastępcę w związku z treścią art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w oparciu o art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. jako czynność sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest ważna i jakie odnosi skutki prawne? (-) czy w okresie wypowiedzenia, w którym zastępca wójta został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, wójt może następnie wezwać swojego zastępcę do świadczenia pracy, a w przypadku odmowy świadczenia pracy rozwiązać z nim stosunek pracy w trybie art. 30 § 1 pkt 3 k.p. bez wypowiedzenia?
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
