Logo Platforma Księgowych i Kadrowych
    Pokaż wyniki dla:
    Pokaż wyniki dla:
    uźytkownik Zaloguj się koszyk Kup dostęp
    • Twój panel
    • Tematyka
      • Podatki (606716)
      • Kadry i płace (26075)
      • Obrót gospodarczy (88754)
      • Rachunkowość firm (3835)
      • Ubezpieczenia (35850)
    • Aktualności
    • Kalkulatory
    • Porady i artykuły
    • Tematy na czasie
      • ZMIANY 2026
      • KSeF 2026
      • ZMIANY 2025
      • SYGNALIŚCI
    • Czasopisma
    • Akty prawne
    • Interpretacje
    • Orzeczenia
    • Formularze
    • Wskaźniki i stawki
    • Narzędzia i programy
      • Kursy walut
      • PKD
      • PKWiU 2015
      • KŚT ze stawkami amortyzacji
    • Terminarz
    • Wideoporady
    22.06.2022

    Postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. III USK 460/21

    Sąd Najwyższy w składzie:

    Prezes SN Piotr Prusinowski

    w sprawie z odwołania A. P. i J. W.
    ‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J.
    ‎o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
    ‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 czerwca 2022 r.,
    ‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się A. P. od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
    ‎z dnia 23 marca 2021 r., sygn. akt III AUa (…),

    I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

    II. zasądza od A. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

    UZASADNIENIE

    Wyrokiem z dnia 23 marca 2021 r. Sąd Apelacyjny w (…) oddalił apelacje A. P. i J. W. od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 29 listopada 2018 r., którym oddalono ich odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. z dnia 28 lipca 2017 r., stwierdzającej że A. P. jako pracownik u płatnika składek J. W. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 lipca 2015 r.

    Sąd Apelacyjny podzielił konstatację Sądu Okręgowego w K. o pozorności łączącej odwołujących się umowy o pracę, która ,jako że z tego powodu jest nieważna (art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k. p.), nie mogła rodzić skutków w zakresie ubezpieczeń społecznych A. P.. Niezależnie od tego Sąd Apelacyjny podkreślił, że nawet w przypadku wykluczenia przyjętej pozorności ocenianej umowy (co jednak zdaniem sądu odwoławczego byłoby absolutnie niezasadne) okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy, świadczące o wyraźnej intencyjności stron w zawarciu umowy o pracę i następczym kreowaniu warunków tego zatrudnienia w sposób umożliwiający uzyskanie przez A. P. wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego z obu tytułów, to jest umowy o pracę i działalności gospodarczej (na łączną kwotę 137.053,82 zł) przy opłacie tylko za jeden miesiąc składek od maksymalnej podstawy wymiaru w wysokości 9897,50 zł, dawałyby i tak pełne podstawy do przyjęcia nieważności umowy pracę z przyczyn wskazanych w art. 58 § 1 § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p , więc jako umowy zmierzającej do obejścia prawa niezależnie od tego sprzecznej z zasadami współżycia społecznego. Zachowanie bowiem polegające na zawarciu umowy o pracę jedynie po to, by osiągnąć nieuzasadnione świadczenia z ubezpieczenia chorobowego w znacznej wysokości odbywa się kosztem innych osób ubezpieczonych, a więc narusza zasadę solidaryzmu społecznego, jak też wyrażoną w art. 2a ustawy systemowej zasadę równego traktowania wszystkich ubezpieczonych oraz zasadę ekwiwalentności opłacanych składek w stosunku do uzyskiwanych świadczeń. Tym samym umowa taka jest nieważna z mocy art. 58 § 2 k.c. Sąd Apelacyjny podkreślił, że rozpoznawana sprawa jest jedną z wielu będących przedmiotem zainteresowania Prokuratury Okręgowej w K.. We wszystkich tych sprawach (tak jak w przedmiotowej) regułą było zatrudnianie osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie umów o pracę z minimalnym wynagrodzeniem (co stanowiło wyłącznie o obowiązku ich ubezpieczeń z tytułu pracowniczego zatrudnienia) po czym, po krótkim okresie czasu, następowała zmiana warunków zatrudnienia polegająca na zmniejszeniu wymiaru czasu pracy i obniżeniu wynagrodzenia poniżej minimalnego (co pozwalało im ponownie „ wejść” w ubezpieczenie z działalności gospodarczej przy zgłoszeniu się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, a jednocześnie zatrudnienie pracownicze zaliczane było do okresu karencji uprawniającego do zasiłku chorobowego z tytułu działalności gospodarczej), po czym następowały okresy długotrwałej niezdolności do pracy, co w świetle obowiązujących wówczas przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa a także zadeklarowanej maksymalnej wysokości podstawy wymiaru składek z tytułu działalności gospodarczej za jeden tylko miesiąc, pozwalało na uzyskiwanie świadczeń chorobowych czy opiekuńczych z obu tytułów i to w znacznej wysokości.

    ikona kłódki
    Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    ikona kłódki
    Funkcjonalności dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

    Już dziś zamów dostęp
    do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

    • Codzienne aktualności prawne
    • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
    • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
    • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
    Masz już konto? Zaloguj się
    Kup dostęp
    • INFOR.PL
    • INFORLEX
    • GAZETA PRAWNA
    • INFORORGANIZER
    • SKLEP
    Copyright © 2025 INFOR PL S.A.