Postanowienie SN z dnia 19 maja 2022 r., sygn. III USK 399/21
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z odwołania G. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.
z udziałem Stowarzyszenia O. w D.
o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 maja 2022 r.,
na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…)
z dnia 17 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa (…),
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 17 listopada 2020 r. oddalił apelację G. K. od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 2 września 2019 r., oddalającego wniesione przez wnioskodawczynię odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. z dnia 5 stycznia 2016 r. stwierdzającej, że G. K. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej podlega ubezpieczeniom społecznym, tj. emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 7 sierpnia 2003 r. do 12 kwietnia 2010 r. oraz od 28 czerwca 2012 r. W uzasadnieniu wskazano, że w toku postępowania w sprawie ustalenia właściwego ustawodawstwa uwzględniając wydany formularz A1, organ rentowy stwierdził, że w okresie od 7 sierpnia 2003 r. do 12 kwietnia 2010 r. ma wobec skarżącej zastosowanie ustawodawstwo litewskie zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, natomiast od dnia 28 czerwca 2012 r. w zakresie zabezpieczenia społecznego wnioskodawczyni podlega ustawodawstwu polskiemu na podstawie art. 13 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.
Odwołująca się zaskarżyła powyższy wyrok skargą kasacyjną. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła: 1) naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 233 § 1 k.p.c., przez pominięcie okoliczności, że wnioskodawczyni w spornym okresie nie została prawomocnie wyłączona z ubezpieczeń społecznych na terenie Litwy, jak również dowodów w postaci dokumentów dołączonych do apelacji, oraz przez brak stosownych wyliczeń dotyczących rzekomo występującej marginalności zatrudnienia na terenie Litwy, co nie pozwoliło na dokonanie wszechstronnej oceny dowodów, prawidłowe ustalenie stanu faktycznego w niniejszej sprawie i wydanie właściwego rozstrzygnięcia; 2) naruszenia prawa materialnego: (-) art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L.2004.166.1 ze zm.), przez jego niezastosowanie i przyjęcie tym samym, że w rozpoznawanej sprawie są podstawy do objęcia odwołującej się ustawodawstwem polskim w spornym okresie; (-) art. 11 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L.2004.166.1 ze zm.), przez jego niezastosowanie, co w niniejszej sprawie skutkowało złamaniem zasady wykluczającej odprowadzanie składek i objęcie zabezpieczeniem społecznym w kilku Państwach Członkowskich jednocześnie; (-) art. 16 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L.2009.284.1 ze zm.), przez jego niezastosowanie, a w konsekwencji pominięcie faktu, że ustawodawstwo litewskie ustalone pismem Zakładu z dnia 3 marca 2014 r. stało się ostateczne; (-) art. 87a ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r., przez jego niezastosowanie, co skutkowało bezpodstawną zmianą dotychczas ustalonego dla wnioskodawczyni ustawodawstwa litewskiego przy braku zmiany warunków zatrudnienia na terenie Litwy w związku z art. 14 ust. 5 b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. poprzez jego zastosowanie w świetle braku dokonania stosownych wyliczeń, które potwierdzałyby marginalność zatrudnienia skarżącej na terenie Litwy; (-) art. 58 § 1 i 2 k.c., przez wykreowanie stanu faktycznego niezgodnego z ustawą, tj. objęcie wnioskodawczyni ustawodawstwem w zakresie ubezpieczeń społecznych dwóch różnych Państw Członkowskich w tym samym okresie; (-) art. 6 k.c., przez jego niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji brak zobowiązania organu rentowego do przedstawienia bieżącej informacji na temat statusu ubezpieczeniowego wnioskodawczyni na terenie Litwy w spornym okresie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
